|
|
Dante Gabriel Rosetti |
|
|
|
|
La Ghirlandata (1873) Venus Verticordia (1864) |
|
| Rosetti biedt ons
een geïdealiseerde visie op de vrouw. Rosetti was medeoprichter van de Pre-Rafaëlieten.
Zijn werk bevat dan ook veel Pre-Rafaëelitsiche kenmerken, zoals
stralende oppervlakken in heldere kleuren, een zeer nauwkeurige aandacht
voor het detail en onderwerpen buitenshuis.
De Pre-Rafaëlieten trachtten de zuiverheid op te roepen van de vroege Italiaanse kunst van voor Rafaël, de meester van de Renaissance. Boticelli en Lippi behoorden tot de voorbeelden. Pre-Rafaëlitische afbeeldingen geven vaak literaire, historische en religieuze taferelen weer en uiten vaak moralistische kritiek op sociaal gedrag en relaties. De kunstenaars maakten rijk samengestelde en gedetailleerde schilderijen die van belangstelling getuigen voor de decoratieve kwaliteiten van bloemen en geweven stof.
Dante Gabriel Rosetti : Beata Beatrix. Laten we nu dit werk bekijken, dat in de Londense Tate Gallery kan worden bewonderd. Rosetti was een schilder met een sterke voorliefde voor de Middeleeuwen en de daarbij horende riddersymboliek. Met zijn magistraal doek Beata Beatrix bracht Rosetti een posthume hulde aan zijn overleden, sensuele echtgenote Elisabeth Siddal. Zij beantwoordde immers een beetje aan dat ideaal van de onbereikbare liefde. Het bijna neo-gotisch aandoend schilderij Beata Beatrix voegt aan de allegorie een sterk narratief element toe. Het is gesierd met de tekenen van de naderende dood. Elisabeth Siddal pleegde zelfmoord in 1862. Ze was achtereenvolgens Rosetti’s model, partner en echtgenote geweest. Na haar dood werd haar plaats al vlug door de aantrekkelijke Jane Burden ingenomen, die de ex-echtgenote van meester-decorateur William Morris was. Op verheven wijze wordt Elisabeth Siddal er in het extatisch moment van haar doodstrijd getoond. Ze was kort tevoren aan een overdosis laudanum gestorven, een opiumderivaat dat uit papavers wordt getrokken. Op het doek zien we dan ook hoe een felgekleurde vogel - een duif die uiteraard de Heilige Geest moest symboliseren - haar een papaver komt aanreiken, als teken van of voor de slaap, in dit geval jammer genoeg ook de meest definitieve. En op de achtergrond van het geheel domineert tot slot een zonnewijzer, die haar laatste uur heeft afgekondigd, het strijdtoneel.
|
|
