Twee jaar geleden debuteerde Amhali met een solo, die het losse van de stand-up comedian combineerde met het doordachte van de cabaretier die een voorstelling met een kop en een staart maakt. Hij stond er al meteen alsof hij er altijd had gestaan, en er ook volkomen thuishoorde. En onbedoeld bewees hij ook, dat het cabaret geen speciale maatregelen nodig heeft om er allochtonen bij te betrekken. Wie in dit genre talent heeft, komt er vanzelf.

Ook in zijn tweede programma Freefight speelt Najib Amhali een gehaaid spel met zijn Marokkaanse afkomst. Hij wekt hilariteit door te vertellen hoeveel moeite hij moet doen om op straat geen aanstoot te geven, in de supermarkt duidelijk te maken dat hij niet aan winkeldiefstal doet en tijdens een eerste bezoek aan de ouders van zijn vriendin maar liever niet te lang naar de video en de antieke klok kijkt. Ze mochten er immers eens iets van denken. Later heeft hij het bovendien over de asielzoekers die bij hem in de wijk komen, en hoe argwanend hij aanvankelijk is: ,,Het toppunt van integratie: een Marokkaan die bang is voor asielzoekers.''

Dat klinkt moralistisch, maar opvallend is juist het gemak waarmee hij zulke onderwerpen aansnijdt. In alles wat hij doet en zegt, mikt Amhali op het herkenbare. Hij speelt de gozertjes die je overal op straat ziet, maakt zich vrolijk over hun macho-gedrag en laat hun geschreeuw in de shoarma-zaak horen. Hij appelleert, denk ik, vooral aan de grote groep twintigers in zijn publiek, maar niet alleen aan hen. Zo'n fraai gefantaseerd verhaal over de toestroom van eskimo's in ons land is eersteklas-cabaret en niet aan leeftijd gebonden.

Freefight zakt wat mij betreft alleen even in als hij een René Froger-achtige versie van You'll never walk alone zingt - een makkelijk succesje, al moet ik toegeven dat hij er later wel weer mooi naar terugverwijst - en een nummertje op de rhythm box drumt met publieksparticipatie. Dat heeft niets te betekenen; hooguit dat Najib Amhali een held is geworden, die zelfs zonder rake grappen de lachers op zijn hand weet te houden. Die bokswedstrijd wint hij in elk geval met glans.