| Alles
wat met het vissersleven te maken had boeide
Jozef Israëls. Hij schilderde tientallen vissersfiguren, en dan ging het
niet om individuele portretten, maar om algemene, anonieme figuren. De
mensen die Israëls schilderde roepen een sfeer op. Ze verbeelden het
eenvoudige, armoedige vissersbestaan, maar wel met een romantisch tintje.
Jozef Israëls raakte in 1855, tijdens een verblijf in
Zandvoort, geboeid door het leven van het vissersvolk. Tien jaar daarvoor
was hij naar Parijs vertrokken. Daar had hij gezien hoe de Franse
schilders het volksleven vastlegden. Ongeromantiseerd werd het harde leven
van alledag door de Fransen uitgebeeld. Israëls maakte zijn
scènes over het algemeen ingetogener.
Opdracht 2 CKV
Vissersmeisje op het strand
/ Vrouw in badpak aan zee
Toen Israëls met zijn vrouw Aleida
Schaap en hun kinderen, Mathilde en Isaac, naar
Den Haag verhuisde legde hij zich een tijdje uitsluitend toe op de
vissersfiguren. Hij liet achterin zijn tuin een groot atelier bouwen,
waarin een speciaal vissershoekje werd ingericht. Daar liet hij zijn
modellen poseren. Op de schilderijen leek het echter alsof hij de mensen
in hun eigen, armoedige omgeving vastlegde. Hij schilderde dus een
schijnrealiteit. |
