Some Like It Hot 

een hilarische screwball comedy

 

Chicago, de jaren twintig. Twee jazzmuzikanten zijn getuige van een bloedbad tussen rivaliserende bendes en ontvluchten de stad, bang om door de gangsters herkend te worden. Ze duiken onder in een meidenorkest, dat op weg is naar Florida. Het duo vermomt zich om mee te kunnen spelen met de band, de Sweet Sue’s Society Syncopaters. De maskerade werkt. Maar wat te doen als de liefde in het spel komt?

 

Neem de uitgestreken gezichten van Jack Lemmon en Tony Curtis, het sex-appeal van Marilyn Monroe, voeg daar een in gierend tempo afgewikkelde story-line aan toe en het resultaat is SOME LIKE IT HOT, een hilarische screwball comedy. 

  
De film loeg in als een bom. Life en Cosmopolitan schreven bijlagen vol over de blonde ster, die er in eerste instantie weinig voor voelde opnieuw een sekssymbool te spelen. Ze deed het toch. Ze mocht Wilder nu eenmaal graag (ze werkten eerder samen aan The Seven Year Itch) en de actrice kreeg 300 duizend dollar voor haar bijdrage - een topgage in die tijd. Daar bovenop kwam ook nog 5 procent van de winst.

I wanna be loved by you
Het succes van Some Like It Hot, vorig jaar door het American Film Institute verkozen tot de beste komedie aller tijden, zit in de verborgen seksualiteit. De film is een aaneenschakeling van pikanterieën, geplaatst tegen de achtergrond van de drooglegging. Some Like It Hot is zo'n film die in woorden naverteld niets oplevert: twee mannen duiken vermomd als vrouw onder in een damesorkest, omdat ze getuige waren van een brute afrekening door de maffia. Tijdens een tournee met het orkest vallen de verklede kerels als een blok voor zangeres ('I wanna be loved by you') Sugar.
Een film met een scenario dat als opslagplaats fungeert van seksueel getinte kwinkslagen. Mannen in jurk, die het zich moeten laten aanleunen dat vrouwen in nachtjaponnen bij hen in bed kruipen om als vriendinnen onder elkaar over kerels te kletsen. Dubbelzinnige dialogen en decolletés - dát werk. Als Monroe het perron opstapt, stoot de locomotief vlak achter haar billen een wolk stoom uit. 'Look at that. Look how she moves. . . it's like jello on springs. . . they must have some sort of a built-in motor. I'll tell you it's a whole different sex', zegt Jerry (Jack Lemmon) vol bewondering tegen Joe (Tony Curtis), terwijl ze, als vrouw vermomd, Monroe zien naderen.
Sinds zijn aankomst in Hollywood, in 1933, liep Wilder Wilder (SUNSET BOULEVARD, 1950; THE SEVEN YEAR ITCH, 1955) rond met het idee een komedie te maken over mannen die verkleed zijn als vrouw. Toen hij nog in Krakau woonde, had Wilder Fanfare der Liebe gezien, een Duitse film over twee vrienden die zich aansluiten bij een vrouwenorkest. Met scenarioschrijver I.A.L. Diamond gaat Wilder in 1957 aan de slag.

Diamond en Wilder weten aanvankelijk niet hoe ze het publiek twee travestieten moeten verkopen. Totdat ze besluiten de handeling naar de jaren twintig te verplaatsen, toen in Chicago de maffia met harde hand regeerde. Een even simpele als doeltreffende oplossing: Jerry en Joe zijn verkleed omdat ze anders overhoop worden geknald.

Where's the Bourbon?
Tijdens de opnamen van Some Like It Hot was Monroe een psychisch wrak, ook al blijft regisseur Billy Wilder in interviews volhouden dat de draaidagen soepel verliepen, 'op wat problemen met Marilyn na'. Monroe kwam steevast uren te laat, sloot zich vervolgens voor lange tijd op in haar trailer, ze kende zelden haar tekst en snoepte geregeld te gretig uit haar medicijnkast je, wat ertoe leidde dat ze een keer met spoed naar het ziekenhuis moest worden gebracht. 

Voorbeeld:

Marilyn Monroe hoefde alleen maar binnen te komen, op een kast af te stappen en 'Where's the Bourbon?' te vragen. Regisseur Bily Wilder had, met het oog op Monroe's haperende geheugen, overal borden opgehangen met de vier woorden erop. Tevergeefs. De scčne moest zeventig keer over.

03-01-2011