|
Music for Airports/Brian Eno |
|
|
|
|
| Music for Airports is een muziekstuk van Brian Eno dat hij iets van 20 jaar geleden op de plaat zette. Het is een electronische compositie met oude synthesizers en tapeloops, en is bedoeld om een bepaalde ruimte (in dit geval dus een vliegveld) beter tot zijn recht te laten komen: Eno noemde dit Ambient muziek. Deze muziek heeft een ritmische of trance-achtige aard, met over het algemeen electronische keyboards en/of zweverige melodieën die hun oorsprong vinden in de experimentele elektronische muziek van de jaren 70. | |
|
Interview met Brian Eno over Ambient Music |
|
Later, in het begin van de jaren 90, werd Ambientmuziek een soort cultverschijnsel dat gepaard ging met de chill-out rooms die men op grootschalige techno-evenementen aantreft en waar men in alle rust even kan genieten van New Age muziek en andere welluidende soundsamples, ver weg van de gonzende, galmende techno-beats. In de ambientmuziek van vandaag, ook wel "New Ambient" of "Ambient Dub" genoemd, zit meer ritme, is meer dance of trance-georienteerd, legt de nadruk op lichaamsbeweging en geestesrelaxatie. |
|
|
|
Brian
Eno werd opgeleid als
kunstschilder, maar staat, zowel in de pop- als in de klassieke
muziekwereld, bekend als 'schilder met geluid'.
Hij is pionier geweest in de muziekstroming Ambient Music, een stijl die soms denigrerend Liftmuziek wordt genoemd.
|
| Behalve
bekende stukken van Eno, zoals 'Discreet Music' en 'My life in
the bush of ghosts' worden veel bijzondere, minder bekende werken en
producties van deze geluidskunstenaar soms uitgevoerd: een speciale
opname van 'Music for Airports' bijvoorbeeld: Het ensemble 'Bang on a Can All Stars'
voerde Eno's compositie uit op een plek waarvoor het werk bedoeld is:
Schiphol Plaza. De muziek is destijds
bedacht om de ruimte te vullen, niet om naar te gaan zitten luisteren
als een klassiek concert. Maar op het moment dat je met een paar honderd
mensen verzameld bent voor een podium met allerhande muziekinstrumenten
en apparatuur, wordt het erg lastig niet net te doen alsof het een
concert is. Dus iedereen gedroeg zich dan ook keurig stil, er werd
geapplaudisseerd aan het eind van elk stuk, de klarinettist hield een
inleidend praatje, het was net echt. |
|
|
|
Video for Brian Eno & David
Byrne's Mea Culpa from their early 80's album "My Life In The
Bush Of Ghosts."
Apparently this entire album and video is under Creative Commons license. |
| Hoe moet je nou
met dit soort dingen omgaan? Muziek die live wordt uitgevoerd op een
plek die dat niet gewend is, kan natuurlijk nooit onnadrukkelijk
aanwezig zijn, wat Eno met zijn ambient nu net wel voor ogen had.
Aan de andere kant is de plaat destijds via de normale platenhandel op de markt gebracht, is ontelbare malen afgespeeld in huiskamers, en vermoedelijk nog vrijwel nooit op een vliegveld. Waarschijnlijk had Brian Eno zelfs nooit verwacht dat zijn stuk nog eens op een vliegveld te horen zou zijn, laat staan met live muzikanten. Dat hele ambient-concept is dus eigenlijk niet meer dan een gedachtenexperiment. |
|
|
Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-1 uit het algemeen deel voor havo en atheneum. Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven
|
|
