![]() |
BRONNENBUNDELS |
Alessando Mendini Als men kitsch beschouwt als een zo uitgebreid mogelijke en een zo up-to-
date mogelijke visie voor het interpreteren van de ons omringende cultuur,
dan kan de stap naar een 'methodologie van het ontwerpen van kitsch' klein
zijn: dit wil dus zeggen een stap naar een neo-kitsch die cultureel bekend
met zichzelf is. (...) Kitsch mens, kitsch voorwerpen, kitsch schilderijen en kitsch huizen: een paradoxale verheerlijking van tradities, een triomf van het falende oorspronkelijke, een ommezwaai van de goede smaak, de beschikbaarheid van een esthetische huichelarij die overeenkomt met de huichelarij van het dagelijks teven: geen inzet vragend, niet dramatisch, maar wel vragend om sympathie en ontspannend. Koekoeksklokken, niet-Franse cognac, vetplanten naast de divan, stijlvolle villa's, doorkijkjes op de Vesuvius die zijn uitgevoerd in fosforiserend plastic: dit zijn de gebruikelijke ideeën over kitsch, zelfs de ideeën zelf zijn kitscherig. |
Uit: Alessandro Mendini, Lofrede op de kitsch. in: Mendini catalogus Groninger Museum 1988 | |
Maar de fenomenologie van de kitsch is heel wat uitgebreider en ingewikkelder,
je kunt het niet terugbrengen tot Eiffeltorens die parfumflesjes geworden
zijn en ook niet tot Madonna's van Lourdes die op badpakken worden afgedrukt.
De massamens vindt kitsch mooi, omdat het door hemzelf gemaakt is, want
het is per definitie een kwantitatief verschijnsel, het heeft de verdienste
dat de afgezonderde intelligentie van het meesterwerk erdoor afgewezen
wordt. Maar juist omdat kitsch in staat is om langzaam maar zeker 'zuivere'
betrekkingen tot stand te brengen tussen de mens en de voorwerpen die
hij gebruikt en die hem omringen, komt aan het licht dat kitsch die 'zekere'
esthetiek, die werkelijk creatieve capaciteit, dat formele model is dat
zich werkelijk in een groot aantal personen manifesteert. Kitsch is toegepaste
kunst en geschikt gemaakt voor een 'ieders' leven en voor 'alledag'. |