Rhonda Zwillinger

Zwillinger combineert in haar werk de zogenaamde hoge en lage kunst, de verheven uiting met edelkitsch. Gewone, alledaagse objecten worden door haar op zo'n manier onder handen genomen dat hun identiteitsloze, massaproduktie-karakter verdwijnt en er een felgekleurd, vrolijk makend individueel kunstwerk overblijft. Kraaltjes, knikkers, spiegeltjes, glas, pailletten en andere, slechts op het oog 'rijke' materialen, verfraaien haar objecten op 'horror vacui'-achtige wijze: in alle hoeken en gaten duiken de frutsels in knallende kleurcombinaties op, zodat het aanvankelijk gewone, verwaarloosbare object een overdonderende présence krijgt.
Haar materiaalkeuze en -gebruik tarten vastgeroeste, geïnstitutionaliseerde noties als stijl, mode en 'goede smaak', maar tegelijkertijd leveren ze commentaar op de wegwerpmaatschappij die nonchalant met haar voortbrengselen omspringt. (...)

Rhonda Zwillinger, Evening in Paris, 1986

De 'poor man's materials' waarmee Zwillinger werkt, wekken gedachten op aan primitieve culturen die hun produkten met glimmende en glanzende bric à brac versieren, niet eens zozeer om de economische waarde van die produkten te vergroten, maar veel eerder om ze een spirituele meerwaarde te geven. (...) Zwillinger kreeg haar opleiding in de jaren zeventig en haar werk is altijd gebaseerd geweest op feministische uitgangspunten, op rolpatronen, op de mythes rond de vrouw in de samenleving: het opsieren van haar objecten, de exuberante aankleding van bijvoorbeeld haar high heeled shoes (bij uitstek erotische symbolen en door Zwillinger niet voor niets Foot Fetishes' genoemd) kunnen tot op zekere hoogte als een commentaar op het kop-houden-en-mooi-wezen-gedrag worden beschouwd. (...)

De uitstalkast die Zwillinger voor de parfumerie-afdeling van de Bijenkorf maakte in het kader van 'Century '87' kreeg zodoende de licht ironische en betekenisvolle naam 'Powder and Paint make up for what ain't: de mens is nu eenmaal slaaf van zijn illusies. (...)
Haar werken maken met als credo More is More (in tegenstelling tot het hoog-esthetische uitgangspunt Less is More) tal van associaties los over de westerse consumptiemaatschappij, over rolpatronen en over primitieve impulsen en die toevoeging tilt haar oeuvre van leukig-frutsel-niveau moeiteloos naar het bereik van de kunst.