Zijn hele leven bleef Rembrandt een manie vertonen om dingen te verzamelen en op te potten. Nadat hij vanaf circa 1635 voortdurend veilingen was gaan bijwonen, daar soms een aantal kopieën van een prent tegelijk kopend, bouwde hij een enorme collectie op van schilderijen (meer dan zeventig stuks), werk op papier (negentig albums), schelpen, beelden en wapenrustingstukken.(...) Zo lijkt het alsof Rembrandt van nature een collectionneur was, maar we moeten niet uit het oog verliezen dat het verzamelen een belangrijk kenmerk van de cultuur van die tijd was. En dat niet alleen omdat beeldende kunstenaars studiemateriaal in hun atelier moesten hebben, of omdat zij bijverdiensten uit de kunsthandel verkregen, of omdat een encyclopedische verzameling het kenmerk was van de gecultiveerde heren onder de kooplui, maar ook omdat het opslaan van goederen als vermogen voor toekomstige transacties in de Amsterdamse zakenwereld een zeer populaire praktijk was.