spelende zeemeerminnen

Arnold Böcklin
Arnold Böcklin (1827-1901) werd geboren in Bazel. Hij groeide uit tot een van de belangrijkste Zwitserse kunstenaars uit de negentiende eeuw. Na zijn studietijd aan enkele kunstopleidingen maakte Arnold Böcklin een studiereis door de Alpen. Tussen 1850 en 1857 was Arnold Böcklin in Rome, waar hij in het midden van de vijftiger jaren zijn eerste mythologische figuren in Romaanse landschappen schilderde.
In de volgende jaren werkte Arnold Böcklin in Bazel, Hannover en München. Tussen 1860 en 1862 werkte hij als professor in het landschapschilderen op de kunstacademie in Weimar. Böcklin was tussen 1862 en 1866 in Rome en ging daarna terug naar Bazel om aan een belangrijke opdracht, een muurschildering, te werken.
Na drie jaar München, vestigde Arnold Böcklin zich in Florence, waar hij tot 1885 bleef wonen. Daarna woonde Arnold Böcklin tot 1892 in Zürich. In deze stad begon zijn vriendschap met de auteur Gottfried Keller. Tenslotte verhuisde hij weer naar Florence.

Van het indrukwekkende doek van Arnold Böcklin (1827-1901) met de titel Die Toteninsel bestaan vijf verschillende versies, geschilderd tussen 1880 en 1886.

Hoge rotsen omsluiten op een rotsig eilandje een donker groepje cipressen. Tegen de rotsen zijn wit oplichtende, gladde marmeren muren zichtbaar. Ze zien eruit als grafkamers, als toegangen naar een onderaardse dodenwereld, waar zoals bekend niemand uit terugkeert. Over een kalm, bijna rimpelloos wateroppervlak nadert een roeiboot. De stuurman is een in een donker doek gehulde figuur. Voor hem staat een in het wit geklede persoon voor een met een lichte stof bedekte doodskist. De gedaanten keren ons de rug toe. Alles is op het eiland gericht - de beschouwen wordt buitengesloten. De gewijde stilte van wat er staat te gebeuren is haast voelbaar.

Böcklin heeft met zijn laat-romantische landschappen componisten als Richard Wagner (1813-1883) en Sergei Rachmaninov (1873-1943) geïnspireerd. Rachmaninov geeft in zijn symfonisch gedicht Het dodeneiland, gecomponeerd in 1909, zijn eigen interpretatie van dit fin de siècle-gevoel, door Thomas Mann "sympathie met de dood" genoemd. De verbinding van de dood en de zacht golvende beweging van water vinden wij bijvoorbeeld ook in de late pianocompositie van Franz Liszt (1811-1886), La lugubre gondole.

Arnold Böcklin overleed in Italië op 16 januari 1901 Naast Hans von Marées en Anselm Feuerbach wordt Arnold Böcklin geïnspireerd door de romantische en de realistische Duitse school. Zijn grootste kracht lag in zijn vermogen om het onmogelijke toch op een realistische manier vorm te geven.

Samenstelling van het bronmateriaal voor de vaklokalen uitsluitend en alleen ten behoeve van de vak ckv-1 uit het algemeen deel  voor havo en atheneum en het vak ckv vmbo en de kunstvakken uit het profiel C&M. (CKV 2/3 en tehatex) en uit de onderbouw het vak beeldende vorming. Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. 

Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten, afbeeldingen ed? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij helaas niet geven. In plaats hiervan geven we onder aan de pagina ruimte voor een eigen invulling of verwijzing naar internetpagina's.

07-12-2005