Peintre du
Roi |
|
Charles Le Brun (1619-1690) kreeg in Parijs een opleiding in
de beeldende kunsten. AI in 1638 werd hij tot peintre du roi' benoemd. Tijdens
een lang verblijf in Rome raakte hij onder de indruk van het Romeinse
kunstleven. Terug in Parijs behoorde hij tot de oprichters van de Academie als
verzamelpunt voor de meer theoretisch geinteresseerde kunstenaars.
Vele jaren voerde Le Brun er de boventoon. Tot zijn plichten behoorde het houden van
kunstkijkdagen en het organiseren van lezingen (conférences) voor een groot
publiek, maar ook de leiding van de Gobelinswerkplaatsen. Omstreeks 1660
begonnen de belangen van de staat onder minister Colbert en die van de Académie
steeds meer parallel te lopen. |
Bij het vertellen van een geschilderd verhaal is de
gelaatsuitdrukking van groot belang. Le Brun wijdde er uitgebreide studies aan.
Dit fragment komt uit een door hem gehouden voordracht over dit onderwerp. |
Conférence
sur l'expression genérale et particuliere (Over expressie in het algemeen en expressie in het bijzonder
Parijs 1688) van de premier peintre du Roy de France, chancelier et
directeur de l 'Académie de peintre et de sculpture, Charles Le
Brun |
Expressie is naar mijn mening een ongekunstelde en natuurlijke gelijkenis
(natuurgetrouw) van de zaken die moeten worden voorgesteld. Ze is
onontbeerlijk en doet zich voor in alle aspecten van de schilderkunst. Een
schilderij kan niet volmaakt zijn zonder expressie. Expressie markeert het
ware karakter van ieder ding. Hierdoor kan de aard van lichamen onderscheiden
worden; de figuren lijken te bewegen en alles wat is voorgewend lijkt de
waarheid. Expressie zit zowel in de kleur als in de tekening en ze moet ook
aanwezig zijn in de weergave van landschappen en in de ordening van de
figuren. Expressie is ook een onderdeel dat de emoties van de ziel laat
zien en de effecten van de hartstochten zichtbaar maakt. In de eerste
plaats is hartstocht een emotie van de ziel, die ligt in het gevoelsgebied van
het lichaam. Zij jaagt na wat de ziel denkt dat goed voor hem is en ontvlucht
wat hij slecht vindt; wat de passie veroorzaakt in de ziel roept gewoonlijk
activiteit op in het lichaam.

|
Daar het dus waar is dat de meeste hartstochten van de ziel lichamelijke
activiteit voortbrengen, zouden we moeten weten welke handelingen van het
lichaam de hartstochten tot uitdrukking brengen en wat die handelingen zijn.
Actie is niets anders dan de beweging van een lichaamsdeel en de verandering
treedt alleen op door een verandering in de beweging van de spieren; spieren
worden slechts in beweging gebracht door de zenuwuiteinden die over hen heen
lopen. De zenuwen komen alleen in beweging door de energiestromen in de holten
van de hersenen. De hersenen kunnen alleen energiestromen krijgen door het
bloed dat voortdurend door het hart stroomt en daar wordt veranderd en
gezuiverd, zodat het een bepaalde subtiele vloeistof produceert die naar de
hersens wordt gebracht en deze vult... Het is daarom de juiste plaats om iets
te zeggen over de aard van deze hartstochten om ze beter te begrijpen, voordat
we spreken over hun uiterlijke bewegingen. We zullen beginnen met bewondering.
|

|
De samengestelde hartstochten |
Bewondering
Bewondering is de eerste en meest milde vorm van alle hartstochten. Zij
veroorzaakt de minste verstoring van het hart. Het gezicht verandert ook
weinig en als er al een verandering optreedt, zit die alleen in het optrekken
van de wenkbrauwen, maar dit optrekken zal aan beide kanten even hoog zijn.
Het oog zal iets wijder open zijn dan gewoonlijk, de pupil bewegingloos in het
midden van de oogleden, gefixeerd op het object dat onze bewondering opwekt.
De mond staat ook gedeeltelijk open, maar drukt niet meer spanning uit dan de
andere delen van het gezicht. Deze hartstocht levert alleen een
bewegingsspanning op, zodat de ziel tijd krijgt om na te denken over wat hij
moet doen en om zorgvuldig het object van zijn bewondering te beschouwen; want
zelfs een zeldzaam en buitengewoon respect komt voort uit de aanvankelijk
eenvoudige emotie van de bewondering.
|
Boosheid
Als boosheid bezit neemt van de ziel heeft hij die deze emotie ervaart, rode en
gloeiende ogen, een heen en weer schietende en fonkelende pupil, beide
wenkbrauwen nu eens omlaag, dan weer omhoog getrokken, diepe rimpels in het
voorhoofd, rimpels tussen de ogen, wijdopen neusgaten, de lippen op elkaar
geperst, de onderlip iets over de bovenlip, zodat de mondhoeken een beetje open
blijven om een wreed en laatdunkend lachje te vormen. Hij schijnt te knarsen met
zijn tanden, zijn mond vult zich met speeksel, zijn gezicht is gezwollen en
bleek met rode vlekken, de aderen van zijn slapen, voorhoofd en nek zijn
opgezwollen en puilen uit, zijn haar staat recht overeind. Wie deze hartstocht
ervaart lijkt meer zichzelf op te blazen dan te ademen, omdat het hart onder
druk staat van de toevloed aan bloed die het te hulp komt. De boosheid wordt
soms gevolgd door woede en wanhoop.
Samenstelling
bronmateriaal uitsluitend en alleen ten behoeve van tehatex vwo 2004
en het nieuwe vak ckv-3 uit het algemeen deel voor havo en
atheneum. Overnemen voor commerciele doeleinden verboden.
Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende.
Is er
zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw
teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij
geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet.
Een financiele vergoeding kunnen wij helaas niet geven.
02/17/2010
last update digischool |