Een machine om in te wonen |
|
In 1921 publiceert de Franse architect Le Corbusier (pseudoniem van Charles Edouard Jeanneret) "Vers une architecture" (Naar een architectuur), waarin hij een nieuwe bouwkunst voorstelt, die past in het gemechaniseerde tijdperk. Een huis moet 'een machine om in te wonen' zijn. | |
![]() Het Dom-ino-huis is gebaseerd op een skelet van gewapend beton. De structuur wordt niet gedragen door muren maar door pijlers, die de vloer en het dak dragen. De plattegrond is daardoor één vrije ruimte die overeenkomstig de behoefte van de bewoner ingedeeld kan worden. De naam Dom-lno is afgeleid van het dominospel De stippen op de stenen zijn hier de betonnen pijlers die de constructie dragen. De woningen kunnen op alle mogelijke manieren aan elkaar gekoppeld worden, net als bij dominostenen.
|
|
![]()
Le Corbusiers: "Vijf punten voor een Nieuwe Architectuur":
|
|
![]() ![]() Unité d'habitation Marseille, Frankrijk 1947-1953 Zijaanzichten en het zwembad op het dak. |
|
![]()
|
|
De
stadsplannen van Le Corbusier uit de jaren twintig zijn ontworpen
naar analogie van een produktieproces. In
een fabriek is het produktie-proces in verschillende onderdelen
uitgesplitst en gerationaliseerd. Zo moeten volgens Le Corbusier ook de
activiteiten in de stad in afzonderlijke delen uitgesplitst worden en
moeten de verschillende onderdelen worden gestandaardiseerd. Deze
ideeën ontleent Le Corbusier aan de Amerikaan Frederic Taylor.
ville radieuse 1930 In het 'Plan Voisin' is het doel van Le Corbusier om van Parijs een vernieuwende en levenskrachtige stad te maken. Net zoals Haussmann in de negentiende eeuw dat daadwerkelijk heeft gerealiseerd. De kleine, donkere en smalle straten hebben hun betekenis verloren in het tijdperk van auto en wolkenkrabber. Zijn plan is een utopie uit de jaren twintig gebleven. 05-02-2010 |