|
MODERNISTA |
|
Tegen het einde van de 19de eeuw werd er in Barcelona (Spanje) een nieuwe (bouw)kunststijl geboren, het Modernisme, een variant van de Art Nouveau. Deze stroming groeide uit tot expressiemiddel van het Catalaanse nationalisme. Antoni Gaudi i Cornet wordt tot de belangrijkste exponent gerekend. In de wijk Eixample staan veel van deze gebouwen, zoals bijvoorbeeld Casa Batllo.
Josep Batllo I Casanovas was een rijke stoffenfabrikant, die zijn huis liet verbouwen naar een ontwerp van Gaudi.
|
|
CASA MILA('La Pedrera')/GAUDI |
|
Over de architecten Domenic y Montinair (Hospital de la Santa Creu in St Pau), Pug y Carafalc en Antonio Gaudí |
|
Gaudi ontving in 1905 de opdracht een ontwerp te tekenen
voor een huurhuis voor de zakenman Pere Milá i Camps en zijn echtgenote
Roser Segimon i Arteils. Het zou gebouwd worden op het terrein gelegen aan
de afgesneden hoek van de passeig de Grácia - carrer de Provenca.
Het plan was zeer verleidelijk, aangezien het ging om een bouwgrond van méér dan 1.000 vierkante meter in een prachtige wijk van de Eixampla. Het is het belangrijkste niet-religieuze werk van de architect. Het werd een huis met een souterrain, vijf verdiepingen en zolders rond twee lichtschachten, waarbij hij gebruik maakte van traditionele constructiemethoden die hij op zijn manier interpreteerde.
De gevel van de benedenverdieping is van Garrafsteen; op de andere verdiepingen is de gevel van Vilafrancasteen. De gevels zijn zelfdragend, en de bogen en pijlers die een spel van holten en vides vormen en daarom doen denken aan een steengroeve (La Pedrera) vormen op zichzelf een stabiele structuur. Met uitzondering van de muren aan de trappen en de lift, hebben de muren binnenin geen dragende functie. Het gebouw wordt gedragen door ijzeren balken, walsprofielen en Catalaanse gewelven die op hun beurt ondersteund worden door stenen, bakstenen of gietijzeren pijlers. |
|
Op het latwerk van de bovenste verdieping werd een brede
zolder gebouwd. De bogen in kettingen zijn van verschillende hoogte, zodat
het erboven gelegen dakterras ongelijke niveau's aanneemt. Hierop zijn
trappen aangebracht. Op dit geheel van kleine platformen staan
schoorstenen, luchtkokers en bouwwerkjes boven de trapgaten. Het zijn de
laatste modellen van iets wat reeds in de Casa Vicens en in het Palau
Güell uitgeprobeerd werd.
Omdat hij het souterrain niet kon uitbreiden zoals hij in Astorga (León) en in de crypte van de Sagrada Familia gedaan had, bouwde Gaudi een soort van galerij onder het voetpad, die in verbinding stond met het souterrain. Er werden allerlei leidingen in ondergebracht en moest dienen voor enkele algemene diensten. |
|
|
|
Voor de hekken aan de deuren en de vensters van het
souterrain en voor de balkonbalustrade in het bijzonder, deed hij een
beroep op het vakmanschap van de smeden Badia. Op het dakterras bracht hij
bekledingen aan van kleine manneren vloerstenen, keramiek en gebroken
flessen. Op de pijlers van de eerste verdieping die door het echtpaar
Milá bewoond werd en in de kroonlijst van de bovenste verdieping maakte
Gaudi verscheidene tekeningen en kalligrafische Maria-inscripties.
Bovenaan op de gevel die de hoek vormt plande hij een beeldengroep van de
H. Maagd van de Rozenkrans, patroon- heilige van de eigenares van het
gebouw, en de aartsengelen St.-Michiel en St.-Gabriël. De versiering is
het meest expressief in de rietplanken plafonds die er op alle
verdiepingen zijn. Zij voltooien met hun reliëfvormen, golvingen en
inscripties de dynamiek die uitgaat van de nooit evenwijdige muren en
wanden.
|
| Casa Milá heeft door het structureel gebruik van steen en haar bijzondere stereotomische uitwerking, die toch geworteld is in een bestaand principe, het aanschijn van een oud gebouw. In werkelijkheid is het een modern gebouw met een "plan libre" zonder steunmuren. Het dakterras is met haar in baksteentegels gemetselde bogen en vormen grillig van versiering en getuigt van een beheersing van deze rnetseltechniek. |
