| vervolg Rob Scholte | ||
| Rob Scholte is
geboren in Amsterdam op 1 juni 1958. Achtereenvolgens woonde hij in
Castricum, Doorn en Heiloo. Hij doorliep van 1977 tot 1982 de Gerrit
Rietveld Academie. Hij maakte deel uit van het kunstenaarsinitiatief
Warmoesstraat 139. Zijn atelier was gehuisvestigd in de Laurierstraat, in
het pand waar tot 1993 de huisgalerie The Livingroom was gevestigd. Hier
hield Scholte zijn eerste expositie in 1984. In 1993 werd hij professor
van de universiteit in Kassel (een baan die hij in 1999 heeft opgezegd).
Op 31 mei in 1994 vond in Roxy, de (afgebrande) tempel van het postmoderne Amsterdamse levensgevoel, het huwelijk plaats tussen Rob Scholte en Micky Hoogendijk, waarvan hij ondertussen weer gescheiden is. In november van dat jaar sloeg het noodlot echter toe. Op 24 november 1994 deed zich een ontploffing voor op de hoek van de Eerste Laurierdwarsstraat en de Laurierstraat. De toen 36-jarige Rob Scholte raakte zwaar gewond doordat een projectiel ontplofte dat in of onder zijn donkerblauwe BMW zat. Door de explosie werd Scholte uit zijn auto geslingerd. Hij werd overgebracht naar het VU-ziekenhuis in Amsterdam en met spoed geopereerd. Vanaf de knie werden beide benen geamputeerd. Zijn echtgenote, de toen 24-jarige Micky Hoogendijk die ook in de auto zat, raakte lichtgewond. De bom onder de auto van Rob Scholte was vermoedelijk niet voor de kunstschilder bestemd, maar voor topadvocaat Oscar Hammerstein. Justitie zou een misdaadsyndicaat op het spoor zijn dat vermoedelijk achter de bomaanslag zit. De daders zouden zich bij de liquidatiepoging vergist hebben. Hammerstein en Scholte woonden in 1994 vlak bij elkaar en reden toen beiden in een donkerblauwe BMW in de 3-serie. De door Rob Scholte zelf ingehuurde detective Van Oostveen heeft dit ontdekt. Scholte erkent de vergissing maar voegt eraan toe dat hij niet gelooft dat de verwisseling per ongeluk is gegaan. Volgens de politie is Rob slachtoffer geworden van een poging tot liquidatie. "Het kan ook gaan om afpersing of om gok- of andere schulden" volgens een woordvoerder. Rob Scholte heeft zelf maar een beloning uitgeschreven voor de gouden tip die moet leiden naar de daders van de aanslag op zijn leven. Want het politie-onderzoek is na twee jaar op een dood spoor geraakt. Met als enige resultaat, zwart-op-wit, dat Rob zelf niet meer verdacht is. Door toedoen van Scholte werd de zaak eind 1998 weer heropend. Op aanwijzingen van een door Scholte ingeschakeld rechercheburo, wordt nu gezocht in de richting van een afrekening uit de drugswereld. Echter niet met Scholte als doelwit. Eén verdachte, een uitsmijter/portier, was aangehouden maar weer vrijgelaten. Er bleek namelijk met het aangeleverde bewijsmateriaal te zijn gesjoemeld. Door mijn ongeluk ben ik zelf veel minder ijdel geworden. Ik heb geleerd dat ook aangetaste schoonheid bijvoorbeeld door ouderdom heel mooi kan zijn. Een belangrijke les. IJdelheid is immers een van de zeven hoofdzonden. De voeten waren na de aanslag nog geheel intact. Scholte zegt dat hij door een politieman is gebeld. "Hij zei: Wat wil je dat er met je voeten gebeurt? ,,Die wil ik bewaren", zei ik". Later bleken ze te zijn weggegooid. Rob is boos, want hij had er nog iets mee willen doen. En dat deed Rob Scholte, niet met zijn voeten, maar met het wrak van zijn auto. | ||
|