Giacomo Girolamo Casanova, chevalier de Seingalt (1725-1798)

Giacomo Girolamo Casanova, chevalier de Seingalt (1725-1798), staat bij de meeste mensen alleen als een super-minnaar bekend. Dat is jammer, want deze zoon van Venetiaanse toneelspelers beschikte over veel meer talenten. Hij was doctor in het burgerlijk en kerkelijk recht, violist in een theaterorkest, avonturier, rozenkruiser, vrijmetselaar, gokker, bedrieger, waaghals, gelukbrenger voor menig markiezin, zakenman en geheim diplomaat - en dat is dan nog maar een verkorte opsomming. Zijn projecten variëren van de kolonisatie van de Sierra Morena tot de wijziging van de Russische kalender.

Tijdens zijn leven was hij voornamelijk op reis of op de vlucht, waardoor hij Europa, Turkije en Rusland leerde kennen. In een periode waarin er bijna geen media bestonden en deze bovendien vaak gecensureerd werden, waren er maar weinig mensen volledig op de hoogte van alle gebeurtenissen. Hij was bijzonder trots op zijn grote kennis en kreeg daardoor steeds weer toegang tot de betere kringen. Hoewel hij pas op latere leeftijd begon te schrijven, publiceerde hij tijdens zijn leven meer dan veertig werken.

De geschiedenis van mijn leven
De originele tekst van zijn beroemdste werk, De geschiedenis van mijn leven, is de belangrijkste bron van informatie die wij over Casanova hebben. De populariteit van de Casanova-mythe correspondeert niet met de werkelijke interesse voor zijn werk, want De geschiedenis van mijn leven is een boek dat iedereen kent, maar niemand leest. Toch geeft Casanova's levensverhaal een prachtig cultuurhistorisch overzicht met kleurrijke beschrijvingen en vol zinnelijk genot. Casanova had een interessante positie: als zoon van toneelspelers stond hij van begin af aan buiten de klassen-maatschappij en de hogere kringen, die bepaalde privileges genoten. Het deel uit willen maken van deze bevoorrechte klasse vormde de kern van Casanova's levenslange strijd om liefde, geluk en erkenning. In zijn memoires vertelt hij niet alleen over de rijken of over de mooie vrouwen, maar ook over de arme en eenvoudige mensen. In zijn levensverhaal worden tevens maatschappelijke buitenbeentjes beschreven, die allemaal op zoek zijn naar het grote geluk of in elk geval naar dat ene kleine moment van geluk. Het zijn deze randfiguren, zoals de gokkers, prostituees, waaghalzen, bedriegers, avonturiers, zwangere nonnen, danseressen die niet kunnen dansen, pechvogels en mislukkelingen die van zijn memoires een ontroerende getuigenis maken; zij vormen de keerzijde van alle pracht en praal aan het hof.

 

Il Casanova ( Federico Fellini )

Het probleem van IL CASANOVA DI FEDERICO FELLINI is dat het een mooie maar holle film is. De verklaring ligt in het feit dat Fellini na het lezen van Casanova’s autobiografie een hekel aan zijn hoofdpersonage had gekregen:

 “Toen ik al die boeken ben gaan lezen, vond ik hem onuitstaanbaar. Hij is een zeer fysieke, zeer sterke, maar kinderachtige man, en de knecht van zijn eigen libido. Vrouwen houden van hem, omdat hij hun slaaf is. Maar om te lezen, is het verschrikkelijk... één lange opsomming, zonder karakter, zonder leven, zonder menselijkheid, iemand die nooit is opgegroeid, die altijd wegvluchtte van het leven. Maar let u goed op, ik heb nooit gezegd: hier zijn de memoires van Casanova, die ga ik nu verfilmen. Ik heb de memoires gebruikt om er mijn film van te maken, en zo heet die film ook: ‘De Casanova van Fellini’.”

Het onderstaande fragment geeft aan, welke levensopvatting hij erop na hield!
Het genieten van mijn zintuigen was mijn leven lang mijn belangrijkste streven; iets belangrijkers bestond voor mij toen niet. Omdat ik het gevoel had dat ik voor het andere geslacht geboren was, heb ik steeds van hen gehouden en er alles voor overgehad om hun liefde te winnen. Ik hield ook met overgave van een goed gedekte tafel en bovendien hartstochtelijk van alles wat mijn nieuwsgierigheid wekte.

Ik heb van scherp gekruide gerechten gehouden, van macaroni, klaargemaakt door een goede Napolitaanse kok, Oglia potrida, van gezouten kabeljauw uit Newfoundland, dichtgeschroeid wildbraad en kaas die zijn volmaaktheid bereikt door de zichtbare kleine wezentjes die erin huizen. Wat de vrouwen betreft, vond ik altijd dat het liefje, dat ik begeerde lekker rook en hoe meer ze zweette, des te heerlijker ik haar vond.

Wat een walgelijke smaak! Wat een schande dit toe te geven en toch niet te blozen! Om zulke verwijten kan ik alleen maar lachen. Met een stalen gezicht durf ik te zeggen dat ik dankzij mijn ongeremde neigingen gelukkiger ben dan anderen, omdat ik ervan overtuigd ben dat mijn neigingen mij tot een groot genot brengen. Gelukkig is degene die dit weet te bemachtigen, zonder dat dit ten koste van iemand anders gaat en dwaas zijn allen die zich inbeelden dat het Opperwezen vreugde beleeft aan de pijnen, zorgen en onthoudingen die ze hem als offer aanbieden.

Giacomo Girolamo Casanova. chevalier de Seingalt

Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-1 (onderdeel wereldliteratuur) uit het algemeen deel  voor havo en atheneum.  Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. 

Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven
04/16/2010 update