|
|
|
Muziek is een gemeenschappelijke hobby van Waters, Rick Wright en Mason en met Clive Metcalf, Keith Noble en Juliette Gale vormen ze een popgroep, die achtereenvolgens Sigma 6, The T-Set en The Screaming Abdabs heet. De formatie hergroepeert zich in 1964 zonder Metcalf, Noble en Gale, maar met de gitaristen Bob Close en Roger 'Syd' Barrett. Muzikale meningsverschillen tussen Close en Barrett doen de eerste de groep verlaten. De eigenzinnige persoonlijkheid van Barrett verandert het geluid en het gezicht van de groep en zelfs de naam. Het wordt The Pink Floyd Sound en later The Pink Floyd. Barrett heeft gewoon de voornamen van de twee Amerikaanse bluesmuzikanten Pink Anderson en Floyd Council aaneengesmeed. Wanneer vanuit de Verenigde Staten de eerste acid-rockgeluiden tot Engeland doordringen, is het met name Barrett die de "vibes" onmiddellijk oppikt, met drugs gaat experimenteren en zowel zijn songcomposities als zijn gitaarspel daaraan aanpast. |
|
|
| Zo wordt The Floyd
al spoedig de eerste Engelse psychedelische rockband. Een
opmerkelijke lichtshow maakt het optreden van de groep in die tijd tot
een visueel spektakel. Ze treedt op in legendarische 'undergroundclubs'
als UFO en Middle Earth, waar ze ontdekt wordt door talentjagers.
Onheilspellende science fiction-rock wordt langzamerhand het idioom, waarbinnen geleidelijk de populariteit wordt uitgebouwd. "More" is een filmsoundtrack, "Ummagumma" een dubbelalbum, dat voor de helft live is. "Atom Heart Mother" is een zwaar georkestreerd conceptalbum, dat in vele landen de top van de hitlijsten bereikt. In 1970 is The Floyd een ware supergroep, goed voor een miljoenenoplage. Er zijn in de vroege jaren 70 veel optredens, waarbij de totale licht- en geluidsinstallatie steeds groeit en voor rock onvoorstelbare proporties bereikt. "Obscured by Clouds" is opnieuw een filmsoundtrack, die evenals "Meddle" erg goed verkocht wordt. Maar nog altijd staat de groep niet op haar hoogtepunt. Ruim een jaar wordt er gewerkt aan een nieuw conceptalbum, waarop allerlei elementen uit het leven van een popgroep zijn aaneengesmeed: commercie, tijdsverloop, krankzinnigheid, en waarop ook de geest van Syd Barrett merkbaar is: "The Dark Side of the Moon". Het wordt het meest succesvolle Floyd-album uit de historie van de groep en een der best verkochte rockalbums aller tijden. |
|
|
| Individueel zijn de groepsleden al
geruime tijd met soloprojecten in de weer. Achtereenvolgens verschijnen
er albums van Gilmour, Wright en Mason. Roger Waters kan het meeste van
zijn creativiteit in de groep kwijt. Hij is verantwoordelijk voor het
leeuwedeel van "The Wall" een zwaar, pretentieus
dubbelalbum, dat de verkooprecords van de Floyd nog eens verbetert. De
single "Another Brick In The Wall" wordt overal in de
wereld een hit en in Zuid Afrika als 'subversief' door de regering
verboden. In de jaren '80-'81 trekt de groep met haar spectaculaire
Wall-show door de wereld.
Vervolgens verschijnt er ook nog eens een speelfilm in de bioscoop, getiteld "The Wall", naar een scenario van Roger Waters, onder regie van Alan 'Midnight Express' Parker met in de hoofdrol Bob 'Boomtown' Geldof. "The Final Cut' ligt in het verlengde van "The Wall", het is het vervolg van Roger Water's weinig opwekkende autobiografie en is opgedragen aan zijn in de Tweede Wereldoorlog omgekomen vader.
|
