Woedende gezichten, geschreeuw, 

discussies die elk ogenblik konden ontaarden in daadwerkelijk geweld!
Dertien maanden geleden dus was heel Parijs in rep en roer. Een Duitse componist, die zonder dat wij dat wisten lange tijd bij ons had vertoefd, arm, anoniem en ploeterend om het hoofd boven water te houden, maar die intussen wel al vijftien jaar lang door het Duitse publiek werd geroemd als een genie, die man keerde terug naar de stad die eertijds getuige was geweest van de ontberingen in zijn jonge jaren, om er ons zijn werken ter beoordeling voor te leggen. Parijs had tot dan toe nog niet veel over Wagner gehoord; men wist alleen vaag dat er aan de overkant van de Rijn iets te doen was over een vernieuwing van het muziekdrama, en dat Liszt hartstochtelijk de kant van de vernieuwer had gekozen.

Hector Berlioz (9 februari 1860): 

'De foyer van het Théátre Italien bood op de avond van het eerste concert een merkwaardige aanblik. Woedende gezichten, geschreeuw, discussies die elk ogenblik konden ontaarden in daadwerkelijk geweld. Het was dat de keizer er zelf aanwezig was, anders had er een paar dagen geleden een zelfde soort schandaal plaats kunnen vinden in de Opera, vooral omdat daar een authentieker soort publiek present was. Ik weet nog goed hoe na één van de generale repetitie één van de officiële Parijse critici zich verwaand opstelde voor het kaartjesloket, pal voor de menigte zodat niemand meer naar buiten kon, en het toen op een lachen zette als een maniak, als één van die ongelukkigen die in de gesticht hysterici worden genoemd. Het was net alsof de arme kerel die dacht dat iedereen wist wie hij was, wou zeggen: 'Kijk eens hoe ik erom lach, ik, de beroemde S.!' Zorg er dus voor dat u er net zo over denkt als ik'

'Wat er bij zo'n gelegenheid allemaal wordt uitgekraamd aan nonsens, aan absurditeiten en zelfs aan leugens is werkelijk fantastisch en bewijst overduidelijk, in ons land tenminste, dat wanneer het erom gaat een soort muziek te beoordelen die afwijkt van de geijkte, dat dan hartstocht en vooringenomenheid het voor het zeggen krijgen en het gezond versta en de goede smaak het woord ontnemen.'