Vanaf het Centraal Station met een klein (en gratis!) pondje het IJ oversteken naar de gedempte kades van Amsterdam Noord brengt je al in een andere wereld. Binnenstappen in de oude scheepswerf waar theatergezelschap Dogtroep haar thuisbasis heeft doet daar nog een schepje bovenop. In een grote loods wordt gesleuteld aan een kermisattractie: bezoekers kunnen straks plaatsnemen in een fantasiebus en een virtuele rit door een carwash maken... Toch staat Dogtroep veel meer met beide benen op de grond dan deze eerste indruk doet vermoeden.

 theatergezelschap Dogtroep
Internetadres Dogtroep    Een interview met Jos Zandvliet, het muzikale brein achter Dogtroep:
Het gaat om de inhoud, niet om de buitenkant. Ik zal je een voorbeeld geven:

'In Tilburg speelden we eens samen met een fanfare waarin een gehandicapte jongen zat. Die speelde goed trompet maar liep wat moeilijk. Daarom was hij bij een andere harmonie geweigerd, mocht-ie geen lid worden! Die zijn dus helemaal vergeten waarom ze bestaan. Niet om mooi te lopen, maar om samen muziek te maken, daar plezier aan te beleven en mensen een plezier te doen. Als je het geluk hebt om wat te hebben of te kunnen, dan moet je dat weten te delen.'

'Je moet vaste kaders durven doorbreken. Daar kun je werkelijk alles voor gebruiken, je hoeft daarvoor niet in de 'cultuurwereld' te blijven.

Wij kregen het ooit voor elkaar om van het Russische leger zo'n enorm Toepolev vliegtuig ter beschikking te krijgen voor een optreden in Oezbekistan. Zo maak je Sovjetmilitairen medewerkers in een cultureel project, laat je ze hun zwaarden omsmeden in ploegscharen om het eens bijbels uit te drukken. Zelfs dat soort afstanden zijn dus te overbruggen.

'De fysieke omgeving kan heel inspirerend zijn. We hebben eens een oude scheepshelling van meer dan honderd meter lengte gebruikt als podium en tribune. Met een flinke buis en een hevel zetten we die in een paar minuten tijd onder water, tot de golven aan de voeten van het publiek reikte. Muzikanten verdwenen voor de ogen van de bezoekers onder water en doken ergens anders weer op.'

'Maar ook de sociale omgeving is een inspiratiebron. In Brugge hebben we in een van de grootste gevangenissen van het land samen met de bewakers en gevangenen een productie gemaakt, waarbij het publiek op ontdekkingstocht werd meegenomen. Gangen, luchtruimtes en cellen dienden als podium. We zochten daar naar het verhaal voordat het verhaal begint: wat gaat er vooraf aan de misdaden die al deze mensen hebben gepleegd. Naar buiten toe begint het verhaal van zo'n zware jongen pas bij de moord, en dan volgt nog het proces en de opsluiting, einde verhaal. Maar het begint al veel eerder, ook mensen die een misdaad begaan hebben al een leven achter zich, daar heeft zich al van alles afgespeeld, zo'n daad komt niet uit de lucht vallen. Die gevangenis was een levende locatie, een maatschappelijk knooppunt, een eigen bron van drama en verhalen.'

Winkelcentrum Den Haag

  
'Je moet in verbanden denken. Als je de dingen die op je weg komen alleen als losstaande gebeurtenissen ziet, mis je een hoop en kom je ook niet aan echte oplossingen toe. Een ruziemakende zwerver op straat die wordt weggestuurd door de politie omdat omwonenden geklaagd hebben, bijvoorbeeld. Dat schiet niet op. Als je het ziet als een roep om aandacht en hulp, beseft dat het een mens is die liefde nodig heeft, meer dan alleen maar die zwerver van dat moment, die op dat moment ruzie maakt. Als je hem dan niet zomaar wegstuurt maar meeneemt, een kopje koffie geeft en afzet bij een instelling die 'm op kan vangen... als je die verbanden weet te leggen, dan kom je ergens. Daarvoor moetje anders gaan kijken, niet uitgaan van een eerste reactie op een incident, de lijn herkennen door de bereidheid een andere invalshoek te kiezen. Daar nodigen wij mensen ook toe uit in onze voorstellingen'.
'Cohesie creëren is belangrijk. Toen wij in Carré optraden had je daar oude dames die altijd naar Carré komen omdat ze dat gezellig vinden. En je had er tattoo-jongens die Dogtroep wel cool vonden. Dat uiteen- lopende publiek samenbrengen, die een gedeelde ervaring geven, dat is mooi, dan heb je een echte samenleving. Wij zijn dan alleen maar intermediair tussen die verschillende mensen uit het publiek. En dan hebben die dames een gezellig avond gehad en die jongens een coole ervaring!'

'Die houding is geen toneel, die geldt voor mij ook buiten de Dogtroep. Mensen bij elkaar brengen, daar een rol in te spelen, dat kan ook op straat, als ik ga voetballen met jongeren bij mij in de wijk. Zeker als ik daar dan iemand bij kan betrekken die er anders buiten zou zijn gebleven.'

'Je moet wel met je poten op de grond blijven, midden in de samenleving. Tekstschrijvers en musici zijn werkeloos bij de vleet, terwijl er zoveel werk te doen valt. Tekstschrijver en musici moeten ingezet worden tegen foute spreekkoren op voetbaltribunes! De energie die daar nu verspild wordt moet gebruikt worden om een verbroedering tot stand te brengen. Ze willen roepen en zingen? Mooi zo, laat ze roepen en zingen! En wie kunnen dat beter begeleiden dan tekstschrijvers en musici?!.'
Cultuur of kunst moet geen etalage van virtuositeit zijn maar het creëren van gedeelde energie. Door fanfaremuziek te schrijven met een Marokkaans ritme en melodie, samen met Marokkaanse jongetjes in Utrecht. Zo eenvoudig kun je culturen met elkaar verbinden en verschillen overbruggen. Maar je moet het wel doen, het initiatief nemen, de inhoud voorop stellen en kunst niet zien als een middel tot roem of macht of zelfverheerlijking. Op Festival Tomaat heb ik een eenvoudige melodie die heel simpel op schrift is gesteld. Daarmee laat ik iedereen meedoen. Ik ben niet iemand die eenzaam een kunstje op het toneel doet waar mensen naar mogen kijken en dat dan maar leuk moeten vinden. Ik zie mezelf meer als een aanjager om ervoor te zorgen dat mensen elkaar vinden. Cultuur is daar perfect voor.

Dogtroep is eigenlijk een soort SRV van de cultuur, we brengen het naar de mensen toe.
'Dogtroep maakt niet zozeer een product, we gaan een proces in en daar kan van alles uitkomen. Maar ook dat moet geen instituut worden, ook daar moeten de patronen niet vastroesten. We proberen dat te voorkomen door steeds nieuwe mensen binnen te halen, door samen te werken met onwaarschijnlijke partners in bijzondere projecten en door onze internationale optredens. Dogtroep is een laboratorium waar constant het avontuur gezocht wordt'.

Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-1 uit het algemeen deel  voor havo en atheneum.  Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. Geraadpleegde bron: Interview De Tribune 38/9

Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven


11/22/2007 update