Een toneel met een decor. Plotseling komen er van achter de coulissen allerlei mensen gerend. Ze zijn gekleed in fraaie kostuums en zoeken vliegensvlug “hun” plaatsje op het toneel. In korte tijd ontrolt zich voor het publiek in de zaal een levende voorstelling van de Nachtwacht, het doek dat als pronkstuk doorgaat uit de omvangrijke collectie meesterwerken van Rembrandt. Eénmaal op zijn eigen plekje houdt ieder zich roerloos stil, op de manier waarop de “living statues” dat in de stadscentra plegen te doen. De personages zijn gekleed als op het schilderij, hebben een postuur dat die van de personen op het doek zo dicht mogelijk benadert en nemen uiteraard dezelfde houding aan. Wat attributen die het schilderij opsieren ontbreken evenmin. Je begrijpt het al: het meest bekende voorbeeld van een tableau vivant staat hier op de planken.

Het tableau vivant ('levend schilderij') is een 18de en 19de-eeuwse theatervorm. Het tableau vivant bestond uit stilstaande, gekostumeerde mensen in een opstelling met decorstukken. De opstelling werd achter een gesloten gordijn gemaakt. Als iedereen in de juiste houding stond, ging het gordijn open en kon het publiek een of hooguit twee minuten kijken.