De David, ook wel ‘de Reus’ genoemd, staat in een zaal die in 1882 speciaal voor het beeld werd gebouwd. Michelangelo begon eraan op z’n 26ste en toen het drie jaar later was voltooid, was zijn naam voorgoed gevestigd. De vooruitzichten waren niet gunstig: het materiaal was een marmerblok dat volslagen onbruikbaar werd geacht omdat het al tientallen jaren eerder 'verhakt' was. Ondanks dat was het beeld in 1504 voltooid en werd het, in afwijking van het oorspronkelijke plan, als eerste meer dan levensgrote figuur sinds de Oudheid voor het Palazzo Vecchio geplaatst. De gestalte van de bijbelse held David die de machtige Goliath in de strijd verslagen had, kreeg hiermee een politieke betekenis. Het beeld werd het zinnebeeld van de vrijheidslievende, republikeinse mentaliteit van de stad. Al gauw kreeg hij meer opdrachten dan hij aankon.

David. 1501-1504

Toen het net af was, moet de burgemeester van Florence niettemin hebben geklaagd dat de neus te groot was. Om dat probleem te ‘verhelpen’, pakte Michelangelo meteen zijn beitel en stiekem ook een handje marmerstof. Hij klom naar Davids hoofd, en terwijl hij deed alsof hij de neus bijwerkte, liet hij het stof naar beneden dwarrelen. ‘Veel beter zo,’ zei de burgemeester toen hij meende dat David een neusverkleining had ondergaan. ‘Nu komt hij echt tot leven.’

video fragment David Michelangelo

31-12-2009 Digitale School bevo