Kardinaal Richelieu

Francois Girardon maakte voor kardinaal Richelieu een prachtige graftombe met niet alleen een beeld erop van de kardinaal zelf, maar ook nog 2 treurende figuren. De grote staatsman van Frankrijk wordt ondersteunt door een vrouwelijk figuur, die de religie of de godsdienst voorstelt. Aan zijn voeten ligt een andere vrouw, die de wetenschap moet voorstellen. De graftombe kun je vinden in de Chapelle de la Sorbonne in Parijs. Girardon maakte het beeld van marmer tussen 1675 en 1694. Let vooral op de manier, waarop met marmer op het sterfbed van de kardinaal de matras en de deken is weergegeven. 

Bekijk de hele graftombe door op de afbeelding te klikken

Willem van Oranje 

Het grafmonument werd in opdracht van de Staten-Generaal tussen 1614 en 1622 gebouwd ter nagedachtenis aan de Vader des Vaderlands, prins Willem van Oranje. De prins werd geboren in 1533 in Dillenburg en op 10 juli 1584 in Delft vermoord door Balthazar Gerards. Willem van Oranje kon niet in het familiegraf van de Oranjes in Breda worden bijgezet, omdat deze stad in handen was van de Spaanse bezetter. De prins werd daarom in de Nieuwe Kerk in Delft zijn tijdelijke residentie, begraven. Dit luidde een nieuwe traditie in: de Nieuwe Kerk werd de laatste rustplaats voor de leden van het huis van Oranje en Oranje-Nassau, dat later ons Koninklijk Huis zou worden. Het praalgraf is een ontwerp van Hendrick de Keijser, een architect-beeldhouwer die in heel Europa faam genoot. 

De meest uitgelezen materialen zijn voor dit monument vergaard: zwart marmer, wit Italiaans (Carrara) marmer en portor, zeer kostbaar goud-geaderd marmer. 

Het grafmonument bestaat uit vier grote nissen waarop een baldakijn van wit marmer rust. Hieronder bevinden zich twee afbeeldingen van de prins. Aan de voorkant staat een bronzen beeld van de zittende prins, gekleed in wapenrusting. In het midden van het monument is, op een zwart-marmeren tombe, de prins op zijn doodsbed afgebeeld. De beeltenis is zeer gedetailleerd uitgevoerd in wit marmer. Aan de voeten van Willem van Oranje ligt zijn hond. Het verhaal gaat dat hij na de dood van zijn baas niet meer wilde eten en drinken en uiteindelijk van de honger en dorst stierf. 

Het belangrijkste symbool dat het graf van de prins siert, is Libertas (vrijheid), voorgesteld door een bronzen vrouwenbeeld dat in één van de nissen staat. Zij heeft een gouden hoed in haar hand met daarop de tekst: 'Aurea Libertas', oftewel 'gouden vrijheid'. In de andere nissen van het monument staan nog drie bronzen vrouwenfiguren: Justitia (gerechtigheid) met een weegschaal in haar hand, maar zonder het bekende zwaard, Religio (geloof, godsdienst) verdiept in het Nieuwe Testament en Fortitudo, dat kracht of moed betekent. De tak in haar rechterhand en de leeuwenhuid die zij draagt, beelden het samengaan van kracht en voorzichtigheid uit. Vrijheid, rechtvaardigheid zonder de strijd van het zwaard, de godsdienst en kracht gecombineerd met beleid. De vier bronzen vrouwenbeelden symboliseren de grootste verdiensten van de prins en de idealen die ons land aan het begin van de zeventiende eeuw beheersten.

Nadat het grafmonument klaar was, werden ook de latere vorsten en vorstinnen uit het huis van Oranje en Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk begraven. Onder het monument bevindt zich de oude koninklijke grafkelder. Een gang aan de noordkant van de kelder voert naar de uitbreiding achter het monument. De koninklijke grafkelders worden afgesloten met een grote zware steen met vier koperen ringen, ongeveer middenin de open ruimte voor het kerkkoor.

03-01-2010   digischool bevo