Ari Versluis & Ellie Uyttenbroek


   Ari Versluis en Ellie Uyttenbroek, Exactitudes, 1998

Zij willen zo graag anders zijn dat ze weer allemaal hetzelfde zijn geworden. Het begon allemaal in 1995 met een serie van veertig Gabbers, de 'United Gabbers of Rotterdam'. Zoek de verschillen.

Na de Gabbers fotografeerden Ari Versluis en voormalig stiliste Ellie Uyttenbroek in rap tempo en met oog voor detail andere subculturen als Smatjes (Surinaamse meisjes die glimmen van gezichtsolie, nepleer en satijn, zelfs hun tanden schieten bliksemschichten), Combat Girls (stoere meiden in legerbroeken) en Gabberinnetjes (met rood-wit-blauwe elastiekjes om hun scalperend strakke paardenstaarten). Het zijn de moderne archetypen van de Grossstadt: de Vagebonden, de Supporters en de manipulators (body-builders). Je ziet ze lopen, weet met één oogopslag waar ze uitgaan, op welke muziek ze dansen, wat hun favoriete geurtje is en hun lievelingseten.

 

Ari Versluis and Ellie Uytetnbroek "Exactitude" photo and book exhibition opening at Galerie LH Paris

Je ziet aan de lengte van hun broekspijpen waar ze wonen, aan de kleur van hun veters waar ze op school gaan, hun kleding roept oerkreten uit, zingt liefdesliedjes en vraagt om veiligheid. Mag ik je vriendje zijn?
 
Het knappe van de foto's van Versluis en Uyttenbroek is echter dat zij al deze stereotypen niet gevangen hebben in hun ingewikkelde spel van signalen en tekens, maar eruit bevrijd. Hun uniformen worden vermommingen, schutkleuren om bij een bepaalde groep te horen en erin te overleven, de gangkleuren van de onschuld.
 
In opdracht van het Naarden FotoFestival 1997 maakten Versluis & Uyttenbroek en serie grote billboards voor het thema Erfgenamen van de Twintigste Eeuw. Het werden er twaalf: met honderdvierenveertig foto's van twaalf groepen van elk twaalf foto's hing jong Nederland aan de buitenkant van de eeuwenoude Grote Kerk. 'Het moest een momentopname zijn,' vertelt Ari, 'om een gevarieerd en toch helder tijdsbeeld te krijgen zijn we chronologisch te werk gegaan. Hele kleine kinderen, de oililies, dan de gameboys, jongetjes, volledig in de ban van de computerspelletjeswereld van Super Nintendo, de tien- en elfjarigen in de bewustwordingsleeftijd met hun pamflet-T-shirts voor het milieu, de young executives van dertien, die met jasje en dasje naar hun junorendispuut gaan en discussiëren over sport en andere belangwekkende onderwerpen, dan de tienergroepen als de gabberinnen, marokkies, supporters, Allah's girls, tattoo babes en bodybuilders.'
 
Ari Versluis en Ellie Uyttenbroek, Exactitudes, 1998

Maken ze nooit gebruik van modellen als het tegenzit?

De gedachte alleen al vinden ze verwerpelijk. Het betreden van allerlei werelden en de daar geldende codes leren kennen is juist een wezenlijk onderdeel van het werk. 'Het kost wat tijd en energie, maar meestal gaat het zonder problemen,' zegt Ellie. 'Wie niet wil, hoeft niet. We laten mensen ook altijd foto's die we van andere groepen gemaakt hebben, zien. Vaak voelen ze zich toch wel gestreeld. Het gaat om iets wat van hen is. Niet per se om knap, dik of dun. Inspirerend en enerverend, hoor, al die verschillende kinderen hier in de studio. De kabo's, de Kaapverdische meisjes, een typisch Rotterdamse bevolkingsgroep, met hun strakke kunststoftruitjes, allemaal jaren vijftig, helemaal Evita, want die draaide toen. Is het nou nog niet goed? Riep ik dan. Nee, nog even. Prachtige meiden, trots, hoog in aanzien onder leeftijdgenoten ook.'


30-11-2010 De Digitale School  vmbo kunstvakken 2 2008 Meer http://www.cultuurnetwerk.org/bronnenbundels/2000/2000_71.htm