|
|
| Het laatste avondmaal van de kunstenaar Domenico Ghirlandaio (1449 – 1494) is een groot fresco (400 × 880 cm) in de refter van de Franciscaner kerk van Ognissanti in Florence. Ghirlandaio maakte knap gebruik van het gewelf van de eetzaal. Door het fresco als het ware deel te laten zijn van de zaal, lijkt de eetzaal een stuk groter. De doorkijkjes op de achtergrond, het fraai geschilderde gewelf in het fresco en de hoefijzervorm van de tafel zijn allemaal knappe voorbeelden van het gebruik van perspectief om diepte te creëren in een plat vlak. |
| De kijker wordt de illusie gegeven dat hij tegen het plafond van de geschilderde zaal aankijkt. Samen met de doorkijkjes wordt zo het vluchtpunt van het perspectief in de verte gelegd. Een dergelijke techniek om diepte te suggereren wordt ook wel sotto in su genoemd: "gezien van onderen". Judas zit als enige vóór de tafel. Door zijn verraad zal Jezus later die dag worden opgepakt. Hij zit schuin tegenover Jezus, die opvallend niet geheel in het midden zit. |
| Van Leonardo da Vinci
weten we dat hij bekend was met dit werk toen hij ruim tien jaar
later zijn eigen versie van het Laatste Avondmaal schilderde.
Een overeenkomst is de plaatsing: beide fresco's zijn
geschilderd in een eetzaal. Een belangrijk verschil is de
dynamiek van de figuren: bij Ghirlandaio blijven ze enigszins
statisch, ondanks de dramatiek van het moment. Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-2 voor havo en vwo in het profiel C&M. en kunstvakken 2 voor vmbo. Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. Bron oa statenvertaling.net Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven.
|
