De nieuwe ingang van het Louvre gebouwd door I.M. Pei

Het Louvre

De veelbesproken piramide, die door I. M. Pei is ontworpen en nu op het Cour Napoléon van het Louvre staat als nieuwe ingang van het museum, is doorzichtig gemaakt door het gebruik van 95 ton buitengewoon dure en grote glaspanelen. Ze worden gedragen door een ingewikkeld web van dunne roestvrij-stalen kabels met handgemaakte staalknopen, waarbij gebruik is gemaakt van de meest geavanceerde technieken die ook bij de bouw van racejachten worden toegepast. (...) Tijdens een bezoek aan Washington raakte Mitterand onder de indruk van de uitbreiding van de National Gallery, ontworpen door de Chinees-Amerikaanse architect I.M. Pei. (...) Omdat Pei niet aan wedstrijden meedoet, heeft Mitterand hem gewoon de opdracht voor het Louvre toegekend, waarna Pei de naam kreeg van 'de architect van de president'.

Uit: Ellen Posner, Mitterrand's Vision of Paris. in: Art news, mei 1993

LM. Pei, Pyramide op het Cour Napoléon van het Louvre

Overzicht van het vernieuwde Louvre

I.M. Pei, 19 Okt. 1983. Schets voor bassins rond de pyramide

De miljoenen bezoekers van het Louvre komen nu binnen door Pei's 22 meter hoge piramide en dalen dan af naar een grote ondergrondse ontvangsthal met toegangsloketten, informatiebalies, restaurants en café's, boekwinkels en een auditorium- een promenadeachtige ruimte die als zelfstandige faciliteit 's avonds open kan worden gehouden. Ondanks een modern uiterlijk en actueel technologische verfijning gaat niet alles go d. Binnenin de piramide is slechts een smal balkon als een klif boven een canyon. Om naar beneden te gaan moeten de bezoekers kiezen uit een v n de twee liften of de iele spiraalvormige trap nemen die als een lint om de cirkelvormige lift gaat. Het resultaat is dat buiten de piramide grote drommen ontstaan die maar langzaam naar binnen kunnen. De transparantie van de piramide wordt evenmin gewaardeerd.

Omdat de architect verzuimde een schoonmaakmechanisme te maken, was de 95 ton glas snel bedekt met aanslag in deze sterk vervuilde stad. Een paar keer per jaar kun je nu gepensioneerde Franse bergbeklimmers zien die tegen de steile gladde muren van de constructie opklauteren en de panelen stuk voor stuk zemen. Maar de symboliek werkt. Het Louvre is niet langer meer een stereotiep 800 jaar oud paleis dat betere dagen gekend heeft, een dode plek in het hart van nachtelijk Parijs. Met zijn entree-piramide en de drie kleinere die als lichtobjecten dienst doen, glinsterend met honderden schijnwerpers in het donker, en met de mogelijkheid om massatoerisme, speciale activiteiten en internationale conferenties aan te kunnen, is het nu klaar voor de toekomst. De piramidale vorm is minder in overeenstemming met de inhoud en het doel van het museum zelf, maar bevat wel een politieke bedoeling.

Onder de grond is een soort kathedraal gebouwd voor de vrijetijdsmens van de nabije toekomst. Ook daar heeft Pei de supervisie gehad. Met een kleinere, onderaardse, omgekeerde glazen piramide als monumentale knipoog naar zijn beroemde bovengrondse exemplaar. Het ding is 'maar' zeven meter hoog - de grote 27 meter - en weegt 450.000 kilo. Op zonnige dagen wordt het licht hier in alle kleuren van de regenboog gereflecteerd. Door Pei's hernieuwde betrokkenheid is een eenheid van stijl bereikt met zijn al vier jaar bestaande ontvangsthallen. Opgetrokken uit dezelfde Bourgondische steen kan de Louvre-ganger hier urenlang flaneren door vorstelijke zeven meter hoge winkelstraten.

Uit Marc de Chavannes, Wandelen in een ondergrondse winkelkathedraal. in; NRC Handelsblad 1989

Van de entree-hal naar dit Carroussel kan men onder de grond doorlopen. Het Carroussel is ook te bereiken van de Rue de Richelieu en direct uit het metro-station Ralais Royal-Musée du Louvre. In het hele project is de Franse fusie tussen voornaamheid en massacultuur voelbaar. Aanvankelijk had men in het verlengde van de fluisterstille Louvre-sfeer een winkelparadijs in gedachten waar de shawls en juwelen zo chic zouden zijn dat zij net zo goed in de museumvitrines hadden kunnen liggen. Maar de realiteit van een investering van 300 miljoen gulden is dat er verkocht moet worden. En dat het meer opbrengt als veel mensen iets minder komen uitgeven dan wanneer tientallen rijken der aarde anderhalve bontjas komen bestellen.

Het Louvre De veelbesproken piramide, die door I. M. Pei is ontworpen en nu op het Cour Napoléon van het Louvre staat als nieuwe ingang van het museum, is doorzichtig gemaakt door het gebruik van 95 ton buitengewoon dure en grote glaspanelen. Ze worden gedragen door een ingewikkeld web van dunne roestvrij-stalen kabels met handgemaakte staalknopen, waarbij gebruik is gemaakt van de meest geavanceerde technieken die ook bij de bouw van racejachten worden toegepast. (...) Tijdens een bezoek aan Washington raakte Mitterand onder de indruk van de uitbreiding van de National Gallery, ontworpen door de Chinees-Amerikaanse architect I.M. Pei. (...) Omdat Pei niet aan wedstrijden meedoet, heeft Mitterand hem gewoon de opdracht voor het Louvre toegekend, waarna Pei de naam kreeg van 'de architect van de president'.		*Uit: Ellen Posner, Mitterrand's Vision of Paris. in: Art news, mei 1993*
LM. Pei, Pyramide op het Cour Napoléon van het Louvre
		Overzicht van het vernieuwde Louvre
I.M. Pei, 19 Okt. 1983. Schets voor bassins rond de pyramide
De miljoenen bezoekers van het Louvre komen nu binnen door Pei's 22 meter hoge piramide en dalen dan af naar een grote ondergrondse ontvangsthal met toegangsloketten, informatiebalies, restaurants en café's, boekwinkels en een auditorium- een promenadeachtige ruimte die als zelfstandige faciliteit 's avonds open kan worden gehouden. Ondanks een modern uiterlijk en actueel technologische verfijning gaat niet alles go d. Binnenin de piramide is slechts een smal balkon als een klif boven een canyon. Om naar beneden te gaan moeten de bezoekers kiezen uit een v n de twee liften of de iele spiraalvormige trap nemen die als een lint om de cirkelvormige lift gaat. Het resultaat is dat buiten de piramide grote drommen ontstaan die maar langzaam naar binnen kunnen. De transparantie van de piramide wordt evenmin gewaardeerd.
	Omdat de architect verzuimde een schoonmaakmechanisme te maken, was de 95 ton glas snel bedekt met aanslag in deze sterk vervuilde stad. Een paar keer per jaar kun je nu gepensioneerde Franse bergbeklimmers zien die tegen de steile gladde muren van de constructie opklauteren en de panelen stuk voor stuk zemen. Maar de symboliek werkt. Het Louvre is niet langer meer een stereotiep 800 jaar oud paleis dat betere dagen gekend heeft, een dode plek in het hart van nachtelijk Parijs. Met zijn entree-piramide en de drie kleinere die als lichtobjecten dienst doen, glinsterend met honderden schijnwerpers in het donker, en met de mogelijkheid om massatoerisme, speciale activiteiten en internationale conferenties aan te kunnen, is het nu klaar voor de toekomst. De piramidale vorm is minder in overeenstemming met de inhoud en het doel van het museum zelf, maar bevat wel een politieke bedoeling.
Onder de grond is een soort kathedraal gebouwd voor de vrijetijdsmens van de nabije toekomst. Ook daar heeft Pei de supervisie gehad. Met een kleinere, onderaardse, omgekeerde glazen piramide als monumentale knipoog naar zijn beroemde bovengrondse exemplaar. Het ding is 'maar' zeven meter hoog - de grote 27 meter - en weegt 450.000 kilo. Op zonnige dagen wordt het licht hier in alle kleuren van de regenboog gereflecteerd. Door Pei's hernieuwde betrokkenheid is een eenheid van stijl bereikt met zijn al vier jaar bestaande ontvangsthallen. Opgetrokken uit dezelfde Bourgondische steen kan de Louvre-ganger hier urenlang flaneren door vorstelijke zeven meter hoge winkelstraten.		Uit Marc de Chavannes, Wandelen in een ondergrondse winkelkathedraal. in; NRC Handelsblad 1989
	Van de entree-hal naar dit Carroussel kan men onder de grond doorlopen. Het Carroussel is ook te bereiken van de Rue de Richelieu en direct uit het metro-station Ralais Royal-Musée du Louvre. In het hele project is de Franse fusie tussen voornaamheid en massacultuur voelbaar. Aanvankelijk had men in het verlengde van de fluisterstille Louvre-sfeer een winkelparadijs in gedachten waar de shawls en juwelen zo chic zouden zijn dat zij net zo goed in de museumvitrines hadden kunnen liggen. Maar de realiteit van een investering van 300 miljoen gulden is dat er verkocht moet worden. En dat het meer opbrengt als veel mensen iets minder komen uitgeven dan wanneer tientallen rijken der aarde anderhalve bontjas komen bestellen.