|
NOX FLURBS© |
 |
| De impact van
de computer heeft ook zijn intrede in de architectuur gedaan. Het
tekenschot is al lang vervangen door 21 inch. Beeldschermen, een muis
en een razend snelle computer met teken-software. Maar er zijn nog
weinig architectenbureaus waar de computer ook onderdeel uitmaakt van
het ontwerp proces. Lars Spuybroek is zo’n architect van het
nieuwe tijdperk, waarbij de computer onderdeel uitmaakt van het
ontwerp proces.
Lars Spuybroek, architect, directeur van NOX architekten, Rotterdam. Vanaf het begin van de jaren negentig doet Lars Spuybroek onderzoek naar de relatie tussen architectuur en nieuwe media. Hij gaf een tijdschrift uit in boekvorm (NOX, Forum), maakte video's (Soft City) en interactieve elektronische installaties (Soft Site, Deep Surface), maar vooral ook architectuur (HtweeO expo/zoetwaterpaviljoen, V2_Medialab, wetGRID). |
|
|
|
|
|
Architect Lars Spuybroek, een Nederlandse vertegenwoordige van de liquid architecture-school. Spuybroek is een van de oprichters van NOX, een ontwerpbureau met een multidisciplinaire visie op architectuur dat ondermeer het Medialab van de kunstenaarsorganisatie V2 heeft ontworpen. De moraal: dat gebouwen niet kunnen bewegen, betekent niet dat de architectuur dat niet kan. |
|
| Zijn
werk won verschillende prijzen en werd op talloze plekken
tentoongesteld waaronder, de Biënnale van Venetië. Op het moment werkt hij aan verschillende projecten, zoals een interactief gebouw met website (Doetinchem), woningen in Eindhoven, een villa voor robots (Son en Breugel), een expositiecentrum in Wenen, een verzamelgebouw in Lille en het hoofdkantoor van Ragdoll, het in Stratford upon Avon. gevestigde Britse bedrijf dat beroemd werd door de Teletubbies.
Om zijn nieuwste plannen te laten zien
heeft Lars Spuybroek een speciaal concept ontwikkeld: de FLURB©.
Op een hoogst ongewone wijze wordt hierin Spuybroeks werk
verduidelijkt. |
|
|
|
|
 |
Het interactieve waterpaviljoen
H2O eXPO op het voormalige werkeiland Neeltje Jans voor het
ministerie van Verkeer en Waterstaat. Als een enorme amoebe ligt het
bouwwerk in het Zeeuwse landschap. Eenmaal binnen lopen vloeren en
muren in elkaar over, niets is verticaal of horizontaal.
Stroboscooplicht projecteert een licht-rooster op de vloer dat de
bezoeker volgt op zijn tocht, een ware zoektocht zonder
aanknopingspunten.
|
| Spuybroek ontwierp'OfftheRoad-5speed non-standard prefab housing' in opdracht van de commissie Stadsbeeld en werkte dat later uit in opdracht van de woningbouwvereniging Trudo. Spuybroek onderzoekt een systeem dat het mogelijk maakt een wijk te bouwen die bestaat uit individuele, industrieel geproduceerde woningen die aansluiten op verschillende samenlevingsvormen en levensstijlen, maar die toch één stedenbouwkundig geheel vormt. Dit resulteerde in het ontwerp van 'Komkommerwoningen', waarbij de vorm van de woningen afgeleid is van een zeekomkommer. De overgangen tussen vloer, wand en plafond zijn opgeheven, de woningen zijn vrij indeelbaar en worden machinaal vervaardigd van polyurethaan. Hoewel de woningen industrieel worden geproduceerd, kunnen ze in vorm variëren en worden afgestemd op een specifieke stedenbouwkundige situatie. |  |
 |
|
| Het idee is om het
strand gedeeltelijk te asfalteren zodat het onderscheid tussen
strandgedrag en weggedrag versmelt in een nieuwe spannender
tussenvorm. Daarbij zullen de voorhanden zijnde parkeerplaatsen langs
de boulevard en in de nabijheid daarvan, zoals bij het Palace,
verdwijnen waarmee het parkeerprobleem opgelost wordt. Het probleem is
niet zozeer dat er auto’s zijn die stilstaan, maar dat dit als
parkeren beschouwd wordt - zo gaan we in Nederland overigens niet
alleen met auto's om, maar ook met mensen. Er zullen auto's parkeren
als strandhuisjes, soms met open deuren, soms bij elkaar in groepen,
soms los van elkaar. Omdat auto's en voetgangers gemengd worden op
één niveau zullen de auto's zich als voetgangers gedragen. In dit
dynamische mengsel van auto's - rijdend en stilstaand - voetgangers,
fietsers en dergelijke ontstaat een veel aktiever maaiveld, waarop NOX
bewegende structuren van staal en doek heeft gedacht die bewegen op de
wind. Hier kan worden gegeten, geschuild bij regen, geprojekteerd bij
nacht - bijvoorbeeld metershoge beelden van kampvuren... Het
asfaltgebied wordt bezaaid met dunne lantarenpalen die buigen in de
wind. Sommige 'lopen' zelfs de zee in.
|
|
| Zo
ziet het ontwerp van architect Lars Spuybroek en beeldend kunstenaar
Q.S. Serafijn er uit. Het beeld komt te staan op het kruispunt
Keppelseweg/Grutstraat/Hofstraat/Europaweg.
De organische vorm is ontleend aan die van het menselijk hart. Dat gaat een mooi contrast vormen met de functionele zakelijkheid van de bebouwing in de omgeving. Het beeld wordt uitgevoerd in kunststof. De kleur van het beeld wordt aangelicht door lampen. Die kleur zal voortdurend variëren. 1200 Doetinchemmers worden in de gelegenheid gesteld via een enquete op een website de kleurtoestand van het beeld te beïnvloeden. De kleur zal daarmee een indicatie zijn van de gemoedstoestand van de gemeente. Wanneer men gelukkig zal het beeld blauw zijn bijvoorbeeld. |
|
http://www.vividvormgeving.nl/persbericht/foto_cdrom_spuybroek.htm
|
|
Lars
Spuybroek, Nantes, Vision Machine
