|
Stuart Davis: I want the picture to be simple |
||
| Woorden, letters, afbeeldingen uit de wereld van alledag, uit het straatbeeld, uit advertenties en stripverhalen, uit affiches en bioscoopreclames, de Amerikaanse pop-kunstenaars gingen zich met die stukjes realiteit nu eens speciaal bezig houden. Hun materiaal kon niet banaal genoeg zijn. Roy Lichtenstein nam stripverhalen, met hun bijbehorende tekstballonnen, Andy Warhol soepblikjes met beletterde etiketten. | ||
|
|
 |
Hun verre voorloper in Amerika was de schilder Stuart Davis, die in 1924 een Odolflesje vele malen vergroot portretteerde. |
|
Net als de kubisten worstelde hij met de tegenstelling plat vlak, ruimtelijke vorm. Hij wilde perspectief en ruimtelijke illusie uitbannen, maar tegelijkertijd de vormen intact laten. “I want the picture to be simple”. Dus nam hij een eenvoudige, alom bekende en tegelijk intrigerende vorm, ontdeed die van de toevalligheden van licht en schaduw en reduceerde de kleur tot vlakken met een zelfstandige werking. Dat een Odol-flesje serieus onderwerp van een schilderij kon zijn, onderstreepte zijn bedoelingen: geen voorwerp is zo onbelangrijk of het kan door de kunstenaar getransformeerd worden; dat gold voor de krantenknipsels van Picasso, de tramkaartjes van Schwitters of de lettervormen van Klee. |
||
|
Samenstelling
bronmateriaal ten behoeve van kunstvakken voor havo en vwo
in het profiel C&M.. Meewerken aan deze site? Opsturen via
e-mail is voldoende. Bron oa Openbaarkunstbezit 0ktober
79
Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven 27-06-2008 |
||
