Fêtes Galantes |
Plaisirs d'amour Oil on canvas, 61 x 75 cm; Gemaldegalerie, Dresden Venus is de godin van de liefde, waarvan aan de rechterkant van het schilderij een standbeeld is afgebeeld. Elk voorgesteld koppel is bezig met de liefde......al dan niet succesvol! Let maar eens op het paar, dat voor het staande paar op de grond zit! |
Jean Antoine Watteau (1684-1721) - was een van de grootste schilders en wellicht de belangrijkste Rococo schilder. Op zijn achttiende ging hij naar Parijs. Hij is in de leer geweest bij Claude Gillot, een decorschilder die o.a. Italiaanse komediescènes vervaardigde. Hij stierf op zijn zevenendertigste jaar door tuberculose. |
Watteau bestudeerde de werken van Titiaan, Rubens en Veronese. Hij ontwikkelde onder de invloed van deze kunstenaars een losse schilderstijl. In Frankrijk stond op dat moment een strakke classicistische schildertrend in hoog aanzien. Watteau wist echter veel waardering te krijgen met zijn schilderijen waarin de schilderachtige benadering en het koloriet beeldbepalende elementen zijn. Hij maakte door zijn oeuvre de weg vrij voor de
schilderkunst van het rococo. Schilders als Fragonard en Boucher hebben
dan ook veel aan hem te danken. Watteau ontwikkelde een nieuw genre; het fête
galante. Het betreft schilderijen waarin hij de bovenlaag van de bevolking
(de adel) weergeeft tijden feestelijke aangelegenheden. |
|
In
1717 ontstond l'embarquement pour Cythère, een werk waarmee
hij als lid van de Académie werd toegelaten. De onderwerpen voor
zijn schilderkunst zijn steeds ontleend aan de fêtes galantes en
aan de De
term fêtes galantes heeft niet zozeer betrekking op dit ene doek,
als wel op het hele oeuvre van de kunstenaar, dat in hoofdzaak scènes van
aristocratische gezelschappen of groepen komedieacteurs geeft, meestal in
een parkachtige omgeving. Karakteristiek
bij Watteau is de vermenging van theaterleven met werkelijk leven, zodat
de grens tussen beide geheel vervaagt. Deze "inscheping..."
voegt hierbij een derde element: dat van de klassieke mythologie. Deze
jonge mensen zijn in paren naar Cythera gekomen, het eiland van de liefde,
om daar eer te bewijzen aan Venus (van wie rechts een omkranst standbeeld
te zien is). Nu nadert het einde van deze dag vol magische bekoring en het
gezelschap, omzwermd door cupido's, maakt zich op om weer aan boord te
gaan van de boot die de bezoekers zal terugvoeren naar de prozaïsche
wereld. Watteau
heeft er een element van melancholie in gebracht door de minnaars af te
beelden op het ogenblik van hun vertrek. Een besef van de vergankelijkheid
van alle geluk komt ons tegemoet uit bijna elk werk van Watteau. De
figuren in zijn werk zijn slank, gracieus, en bewegen zich als acteurs die
hun rollen zo voortreffelijk spelen dat we er meer door worden ontroerd
dan door de werkelijkheid. Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten, afbeeldingen ed? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij helaas niet geven. In plaats hiervan geven we onder aan de pagina ruimte voor een eigen invulling of verwijzing naar internetpagina's. 22-11-2005 |