Het schilderen van een landschap, en dan vooral een woestijnlandschap, was voor veel kunstenaars een speciale uitdaging. De woestijn biedt geen houvast met grillige, afwisselende motieven. Dus komt het erop aan de eentonigheid van eindeloze uitgestrektheid weer te geven, de bijzondere sfeer met schildersmiddelen zien te vangen. In de Salon van 1868 hing van Gustave Guillaumet, (1840—1887) die al bekend stond om zijn oosterse thema’s en die echte woestijnen gezien had tijdens zijn reizen door Noord-Afrika en het nabije Oosten, dit buitengewoon indrukwekkende woestijngezicht.
De horizon ligt laag, wat de indruk van schijnbaar eindeloze diepte en breedte versterkt. Hemel en aarde zijn gedompeld in het felle licht van de zon, het woestijnzand lijkt te gloeien en de lucht van de hitte te zinderen. In de verte aan de horizon trekt in het verzengende zonlicht een karavaan voorbij. Op de voorgrond, als een waarschuwing voor het dodelijke gevaar waaraan mens en dier blootstaan in de woestijn, het skelet van een dode kameel, gestorven van de hitte en de droogte.

Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van kunstvakken voor havo en vwo in het profiel C&M..  Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. Geraadpleegde literatuur: Musee d'Orsay Abcoude2001MPadberg

Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven

19-06-2011