In al zijn opzettelijke stompzinnigheid is alt.cows.moo.moo.moo toch een mooie exponent van het wereldwonder dat internet teweeg heeft gebracht. Volslagen onbekenden wisselen er met elkaar berichten uit in een taal die voor wat betreft inhoud amper het geloei van koeien uitstijgt en toch hebben ze reuze naar hun zin. Het enige dat ze bindt is de koe, niets meer niets minder. Dat is geen toeval. De koe blijkt een dier te zijn dat bij uitstek een gevoel van saamhorigheid en lotsverbondenheid teweeg weet te brengen. Zie een koe en er daalt een vredige rust over je neer. Kijk naar het rustige gemaal van de herkauwende kaken en de wereld verandert in een handomdraai in een mini-paradijs. Ieder probleem lijkt plots betrekkelijk en het begrip 'haast' verdampt uit je hoofd als een druppel gemorste benzine in de zon. Ik vraag me af hoe het komt dat geen land ter wereld de koe als wapen in de nationale vlag voert. Nederland zou een pionier kunnen zijn. De koe, het symbool van vredelievendheid. Het mooie van de nieuwsgroep is ook dat de status niet helemaal duidelijk is. Wat voor mensen zijn het eigenlijk die daar rondhangen? Zijn het geinponems of gestoorde idioten? Of nog erger: allebei tegelijk. Ze lijken grotendeels op het platteland te wonen maar dat lijkt me logisch. Vervelen ze zich of zijn ze juist gedreven? En wat klopt er van die verhalen over cow-tipping, die merkwaardige sport om een koe die in alle rust voor zich uit staart te verrassen en met een zet in de flank omver te duwen? De vragen lijken even een onzinnig als de nieuwsgroep zelf maar het mooie is dat ze eigenlijk opdoemen bij elke plek op internet waar mensen zich verzamelen om informatie uit te wisselen. En tegelijkertijd doet het er allemaal niet toe omdat het louter om het onderwerp gaat. In dit geval koeien. En zelfs als dat onderwerp onzin lijkt dan nog kun je er wat van opsteken. Zo vertelde iemand in alt.cows.moo.moo.moo ooit dat hij als hij met de auto over een verlaten weg door de uitgestrekte - Amerikaanse - weilanden reed en een kudde koeien zag staan, dat hij dan altijd even claxonneerde en naar ze zwaaide als ze opkeken. "Het geeft me iedere keer weer het idee dat ik ze dan toch een beetje een goede dag bezorg." Het klinkt misschien absurd maar ik heb dat een keer nageaapt. En dat beviel zo goed dat ik het inmiddels vaker doe als ik over een verlaten weg rij. Toet! En dan even zwaaien naar de dames in de wei. Ik maak mezelf wijs dat de koeien in de wei daar opgewekt van raken. Of dat klopt weet ik niet maar voor mezelf heeft het dat effect in ieder geval wel. Ik word er vrolijk van en de dag klaart meteen op. Als een totaal onzinnige nieuwsgroep mijn leven al kan verbeteren, wat moet de rest van internet dan wel niet betekenen?
Francisco van Jole
Een van de betere levenslessen die ik ooit heb gekregen, vond ik jaren geleden in de curieuze nieuwsgroep alt.cows.moo.moo.moo. Zoals de naam doet vermoeden is dat inderdaad een verzamelplaats voor melige berichten van mensen die een passie voor koeien hebben. Of misschien is passie niet het juiste woord, het is meer een obsessie. Zo bestaat een groot deel van de bijdragen uit niet meer dan het woord 'moo'. Dat is, voor alle duidelijkheid, de Amerikaanse vertaling van het Nederlandse koeienwoord boe. 
