Benedictijnen
In 529 stichtte Benedictus van Nursia het klooster Monte Casino. Dat ligt in Italie. Op zich geen wereldgebeurtenis, want kluizenaars en kloosters bestonden al heel lang. Spoedig zou echter blijken hoeveel monniken de door Benedictus opgestelde regels gingen volgen en hoe groot de invloed van de Benedictijner kloosters op de ontwikkeling van West-Europa zou worden. 

Benedictus' Regel streeft de glorie van God op aarde na. De monniken moeten dat bereiken door nederigheid, versterving en gehoorzaamheid.

"Wij hebben deze regel opgesteld, opdat wij, door hem in de kloosters in acht te nemen, een zekere graad van goedheid mogen bereiken en een begin van heiligheid"
Het klooster van de Benedictijnen is een communiteit (gemeenschappelijkheid), waar niemand persoonlijk eigendom mocht bezitten.

Het klooster was van de buitenwereld afgesloten, maar de buitenwereld genoot gastvrijheid in het klooster.

De monniken zijn verplicht dagelijks, op vaste tijdstippen, overdag en 's nachts, bijeen te komen voor gebed.

Ze mogen het klooster nooit verlaten.

De monniken werken op het land, bouwen hun eigen onderkomens en stichten scholen.

Een klooster had een voorbeeldfunktie voor de hele omgeving.
Het duurde niet lang, of het ging de kloosters erg goed. Wereldlijke machthebbers zagen dat ook. Ze stichtten zelf kloosters om rijkdom en macht te vergaren. Immers monniken werkten hard voor een schriel loon en een slaapplaats. Het is niet moeilijk te begrijpen dat de kloosters niet meer volgens de regels van Benedictus leefden; vele abten waren zelfs geen monnik meer.