|
|
|
Tot de meest opmerkelijke culturele ontwikkelingen in de middeleeuwen behoort de steeds sterker afwijzende houding van de rooms-katholieke kerk ten opzichte van de dans. |
|
Reden 1 |
| Een van de redenen hiervoor was waarschijnlijk het uitbundige karakter van de dansbeleving, dat de kerkleiders met wantrouwen vervulde. Want het christendom had eenzelfde soort van ontwikkeling doorgemaakt als het jodendom: van een oorspronkelijk extatische godsdienstige beleving - waarbij in de eredienst ook werd gedanst - had het geloof zich in een meer verstandelijke richting ontwikkeld doordat het woord steeds belangrijker was geworden en ook de liturgie-viering was gaan beheersen. Zo was er in de vroeg-christelijke kerk nog gedanst tijdens de kerkdienst maar komen kerkdansen tegenwoordig slechts sporadisch voor. Het enige dat van de christelijk-religieuze dansrituelen nog rest, is de processie van geestelijken in de kerk. |
|
Reden 2 |
| Een tweede
belangrijke reden voor het uitbannen van dansvormen, betrof
waarschijnlijk de oorspronkelijke verbintenis van dans met niet
christelijke, heidense rituelen. Hoe dit ook zij, de kerkvaders
waarschuwden met steeds meer klem tegen de duivelse verleidingen van
de dans; waarbij St. Augustinus een van de eerste en meest
invloedrijke tegenstanders van de dans is geweest. Op verschillende
concilies werd uiterst serieus vergaderd over het probleem van de dans
en zijn ook allerlei besluiten genomen, die de dans moesten uitroeien.
02-17-2018 last update CKV-2 |
