|
Raj, Bhangra, Sega |
|
| Overal
op de wereld waar zich culturen vermengd hebben vindt al snel een
vermenging van muzikale elementen plaats. Bekende voorbeelden daarvan
zijn het Caraïbisch gebied (o.a. Jamaica, Haiti, de Antillen) en
Zuid-Amerika (Venezuela, Chili, Argentinië, Brazilië).
Spaanse, Portugese, Franse, Engelse elementen hebben zich in de loop der tijd vermengd met de Afrikaanse muziek van de slaven die naar deze gebieden overgebracht werden. Typische fusion produkten uit deze gebieden zijn dans- en muziekvormen zoals de bekende rumba, samba, lambada, mambo, tango en calypso ed.
|
|
| Naast deze overbekende en geaccepteerde fusionvormen van muziek en dans bestaan er ook andere vormen. Hun populariteit is meestal beperkt tot een bepaalde bevolkingsgroep. Maar film, radio, televisie (satellietschotel en kabel tv), grammofoonplaat, CD, lnternet en de steeds toenemende migratie van allerlei etnische groepen maken dat deze muziek steeds gemakkelijker op allerlei plaatsen op de wereld te horen is en daardoor ook nieuwe belangstellenden trekt. | |
| RAJ
De Noord-Afrikaanse cultuur bijvoorbeeld (Algerije, Marokko, Tunesië) heeft vanuit de periode van Franse kolonisatie sterke banden met de Europese (Franse) cultuur gekregen. Vanuit de typische muziek cultuur van de Berbers heeft zich een nieuwe variant ontwikkeld die sterke Westerse invloeden vertoond: de 'Raj'. Hoewel deze muziek en de daarbij behorende dans niet echt leeftijd gebonden is, is zij toch vooral zeer populair bij de jeugd. Ook de niet-arabische jeugd (zoals in Frankrijk) begint belangstelling voor de Raj-cultuur te ontwikkelen door de raakvlakken die het heeft met Westerse popmuziek. Een heel bekend artiest in dit genre is de heel populaire zanger Ched Chaled (in 1997 in top 40 met "Aïscha"). |
|
|
Didi - Cheb Khaled |
|
| BHANGRA
Een soortgelijke ontwikkeling als de arabische Raj doet zich ook in India voor. Daar is het traditionele volksmuziek uit de Punjab die geleid heeft tot een vorm die ten dele samengaat met Westerse popmuziek en daardoor zeer populair is bij jongerengroepen, zowel in India als in Engeland. Deze zeer ritmische muziek en dans staat bekend als 'Bhangra'. In steden buiten India waar zich grote groepen Indiërs gevestigd hebben, zoals Londen, zijn discotheken die voornamelijk door Indiërs bezocht worden. In plaats van House of Hiphop wordt daar Bhangra gedraaid.
Banghra is erg aanstekelijke muziek waarbij het moeilijk is om stil te blijven staan, je wordt bijna gedwongen tot mee bewegen. Daarom is deze muziekstijl ook steeds populairder bij Westerse jongeren geworden. |
|
| SEGA
Veel minder bekend in Europa is een vorm van fusion die voorkomt op het eiland Mauritius (Franse kolonie): de Sega. Mauritius ligt ten Oosten van Madagascar in de Indische Oceaan. Het werd in de 17e eeuw door Nederlandse ontdekkingsreizigers vernoemd naar prins Maurits. Historisch gezien heeft het eiland een sterke Franse invloed ondergaan en is in de loop der tijd ook met Spanjaarden, Portugezen en Arabieren in aanraking geweest. De bevolking bestaat voornamelijk uit negers, Indiërs en vermengingen daarvan. Deze vreemde mengelmoes van culturen heeft een heel specifieke muziekvorm opgeleverd, de Sega. De Sega draagt onmiskenbaar Afrikaanse elementen, vooral in de gebruikte ritmische structuren. Maar de melodielijn vertoont vaak Westerse invloeden. De Sega is veelal vrolijk of zelfs opzwepend van karakter. Het is moeilijk om er stil bij te zitten. Opmerkelijk is dat ze soms sterk doet denken aan muziek zoals we die kennen uit het Caraïbisch gebied. 
Peros Vert Ton
Vié
Crier
Gangsta Beach
De dansvorm die bij Sega gebruikt wordt bestaat voornamelijk uit het maken van korte reeksen kleine pasjes. Veelal heen en weer in zijwaartse richting, afgewisseld met draaien om de lichaams-as. Tijdens het dansen bewegen de heupen voortdurend heen en weer, zoals we dat kennen van danseressen uit Noord-Afrika. De kleding van de meisjes bestaat doorgaans uit lange wijde rokken met stroken die erg Spaans aandoen.
|
|
|
|
|
| Raj en
Bhangkra kennen in het Westen geen specifieke dansvorm. De bezoeker van
dergelijke concerten, of jongeren die uitgaan in discotheken met een
dergelijk rnuziekrepertoire (Parijs, Londen) dansen vaak op nogal
eigentijdse Westerse wijze. De nadruk ligt echter vaak op een speciaal
gebruik van armen en heupen waardoor als het ware toch een soort beeld
wordt opgeroepen van de dansen uit het land van origine. De
ritmiek van deze muziek is echter zo aanstekelijk en tegelijkertijd zo
universeel en herkenbaar dat eigenlijk elke manier van dansen mogelijk
is.
05-06-2007 CKV-2 Geraadpleegde literatuur: Geschiedenis van de westerse theaterdans B Westra |
