|
Cicciolina baart knuffeldieren in megashow |
|
|
De Trust (toneelgezelschap) introduceerde de Duitse schrijver Rainald Goetz in Nederland en maakte
naam met indrukwekkende opvoeringen van zijn trilogie Oorlog/Veldslagen/Koliek
en de monoloog Cataract. Zijn nieuwste toneelstuk Jeff Koons,
waarin zijn vroegere pessimistische levensvisie heeft plaatsgemaakt voor een
optimistische, evenaart ruimschoots de kwaliteit van zijn eerdere werk. Jeff Koons van de Duitse
schrijver Rainald Goetz staat voor de kunst positief te leven. Het is een
zoektocht naar schoonheid en troost in liefde en kunst. De beeldcollage en het
opzwepende ritme van de taal zorgen voor een swingende voorstelling. |
|
|
In Jeff Koons wordt men gesticht inzake vraagstukken van kunst en leven.
'Een kunstenaar, god, o lieve hemel kunstenaar. Wat moet dat toch voor een leven zijn?'
Goetz schreef een tekst over de vraag hoe je als kunstenaar moet leven, deelnemen aan de grote blijde rave, je overgeven aan de liefde, of afdalen naar de verworpenen, die, zoals dat heet, het ware leven leven? Zijn tekst is een brei van poëzie en proza, zonder rollen of duidelijke personages. Maar bij De Trust hebben ze er een glashelder drama van gemaakt, en dat vervolgens omgezet in een spetterende show, pardon mega-event.
|
|
|
Vooraan speelt zich het drama af tussen de blinde schrijver en een jonge man, een personage dat door de schrijver heen en weer wordt geschoven. Hij wordt verliefd, de jonge man, op een meisje dat traditiegetrouw het intuïtieve vertegenwoordigt, en door de schrijver vervolgens naar de toppen van de internationale kunstindustrie gecatapulteerd. U denkt: Faust, u denkt: Orpheus en inderdaad, Koons is van alles een beetje.
|
|
| Anneke Blok, Myranda Jongeling en Sylvia Poorta als junkies, je gelooft er geen seconde in, maar lachwekkend uitgedost zijn ze wel met hun viezige kleren, mottige haren en vuil geschminkte koppen. Minstens zo één op één is de lange scène over het wezen van de kunst. Stelt u het zich voor: voor uw ogen een wandvullende foto van een neukpartij - een zeer plaatselijke, anatomische opname - en daarvoor een stereotype galeriehouder - Jappe Claes - met een betoog over kunst. De figuranten zitten tussen het publiek en beginnen een discussie over kunst. | |
|
Maatschappijkritiek in optima forma, waar vind je dat nog behalve bij De Trust? Maar de uitvoering is verrassend en de zelfrelativering ontbreekt niet, wat voor Jeff Koons een noodzaak is. Wat heet, op het podium brengen Goetz en Boermans een unverfroren ode aan het stereotype en het beeldcliché. De kunst schuilt in de taal die in genadeloos tempo op de witte vlakken wordt geprojecteerd, en die in al even genadeloos tempo door de acteurs wordt uitgestoten.
Halina Reijn
weert zich door simpelweg volkomen door het lint te gaan. Met een blonde pruik
lijkt ze als twee druppels water op Cicciolina, trekt ongegeneerd nog even aan
een tepel voordat ze de zoveelste porno-pose inneemt. Als rave-elfje is
ze alles wat je maar mag verwachten van een Alice of een Gretchen; stoer en
kwetsbaar en vooral volkomen roekeloos. De woorden lijken door haar heen te
trillen. |
|
|
De vragen van kunst en leven, ondertussen, krijgen de klassieke oplossing. Een man luistert naar het kloppen van zijn hart, het enige waar hij op kan vertrouwen. Op de mijnenvelden van de ziel kun je als kunstenaar niet rekenen, zei de schrijver. 'Soms gaat het en soms gaat het niet'. Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-2 uit het profiel cultuur en maatschappij voor havo en atheneum. Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven: het Nederlandse onderwijs is een kale kip en daar valt dus niets te plukken. Zie verder FORUM Geraadpleegde
literatuur oa: Maartje Somers,
19-6-2000 Jeff Koons 03-24-2001 SGGroenewald CKV-2 |
|
