Cecil DeMille

Een van de topdirecteuren van Paramount in de jaren '30 was Cecil De Mille. Zo groot was zijn macht dat hij zijn films maakte naar eigen goeddunken. De Mille was even verantwoordelijk voor het aanzien van zijn films als elke andere regisseur, maar hij kende de waarde van een goede ontwerper en probeerde met de besten te werken. Hij was de eerste die een vooraanstaande toneelontwerper aantrok om voor de film te werken. Cedric Gibbons noemde deze man 'de eerste met een erkende reputatie die het theater verliet voor de speelfilm'. Aan hem schreef hij de eerste consistente en goed ontworpen sets voor een speelfilm toe: 'hij bracht het witte doek kennis van stemmingen en dramatische kwaliteit die tot dan toe volledig hadden ontbroken.' De Mille was een stijl op zichzelf; hij steeg daarbij boven de Art Deco uit, hoewel elementen daaruit vaak deel uitmaakten van zijn stijl'

Hoewel hij heden ten dage nogal onrechtvaardig gekarakteriseerd wordt als een naieve, van dik hout zaagt men planken regisseur van bijbelverhalen, genoot De Mille in feite gedurende de eerste twintig jaar van zijn carrière een heel andere reputatie. In de eigentijdse comedies die hij in die tijd produceerde toonde hij zich een wegbereider wat betreft precisie en verfijning. Een van De Milles meest inventieve ontwerpers die later zelf regisseur werd, zei over zijn benadering: In het soort dingen dat hij deed was hij ontzettend goed. De Mille kende geen nuances. Alles stond in twee meter hoge neonletters: 

LUST, WRAAK, SEX. 

Je moest net zo leren denken als hij, in hoofdletters.' Een belangrijk opschrift in hoofdletters was zeker LUXE. 

 

  

 In de catalogus van een loodgietersfirma kreeg een luxe badkuip het etiket: "Early De Mille"
Nooit te beroerd om een uitdaging aan te gaan, vestigde De Mille de aandacht op badkamers. Hij veranderde ze in fabelachtige ontspanningsoorden van glanzend marmer, onyx, tegels en chroom met donzige bovenmaatse handdoeken en badmatten als textuurcontrast. Daarbij stroomde uit de kranen boven de badkuip roze water of melk voor degenen die waren uitgekeken op gewoon water. Natuurlijk gaf zulk fetisjisme aanleiding tot grappen. 
Met de opwaardering van de bioscooptheaters tegen 1920 werden ook mensen uit de betere kringen geregelde bioscoopbezoekers. De Mille speelde in op hun verlangen om te zien hoe de andere helft leefde en maakte gebruik van het losser worden van de moraal na de eerste wereldoorlog. Als de acteurs in De Milles films een zonde begingen, deden ze dat in stijl.

Maar dat hij bekend stond als de beste vriend van de loodgieter scheen de maker van deze shows niet te deren. Ook als er om je gelachen wordt is dat publiciteit. Zoals hij in zijn autobiografie schreef: 'ik schaam me er niet voor dat badkuipen en badkamers in veel van mijn films voorkomen; als de moderne Amerikaanse badkamer tegenwoordig een helder en comfortabel onderdeel van het Amerikaanse huis vormt, kan het best eens zo zijn dat mijn films iets te maken hebben gehad met deze heilzame ontwikkeling.'

De anonieme criticus van de Detroit News was er verrukt over: 'Geen recensie van een film van De Mille is compleet zonder iets te zeggen over zijn badkuipenshow. Cecil geeft in deze film een exemplaar dat elke vakbekwame loodgieter van puur plezier zal doen juichen. Het is een gouden kuip met randen van zwarte onyx. Glimmende spiegels vervangen de gebruikelijke tegels. Er zijn ook vele andere slimme snufjes in de inrichting van het huis, die aantonen dat de regisseur, ook al verdiept hij zich in bijbelse onderwerpen, op de hoogte is gebleven van de moderne manier van huishouden.'

 Joan Crawford, een bekende filmster, in bad. 1939

 

Het kon niet uitblijven dat de sterren hun badkamers veranderden in De Mille-achtige sets. Menige huisvrouw besloot tot een nieuwe inrichting na het lezen over de badkuip van geslepen glas die Charles Ray $ 75.000 kostte, de gouden badkuip met zwart marmeren randen van Gloria Swanson of Pola Negri's gigantische Romeinse bad. 

Samenstelling bronmateriaal ten behoeve van het nieuwe vak ckv-2 uit het profiel cultuur en maatschappij voor havo en atheneum.  Meewerken aan deze site? Opsturen via e-mail is voldoende. 

Is er zonder uw toestemming en zonder bronvermelding gebruik gemaakt van uw teksten? Onze verontschuldigingen hierover. Laat het ons weten en wij geven een juiste bronvermelding of halen het materiaal van internet. Een financiele vergoeding kunnen wij niet geven

 02/01/2010 update