|
De eerste stappen van de nieuwe publiekskunst Vsevolod Meyerhold Founding member of the Moscow Art Theater. Symbolist, talented experimental director of the 1920s and 1930s, whose work inspired revolutionary artists and filmmakers of his era. A victim of Stalin’s terror, arrested and imprisoned in 1939, executed in 1940. |
|
| De eerste
stappen in de richting van de nieuwe publiekskunst werden gezet met de
officiële festiviteiten in 1918 voor de eerste verjaardag van de
oktoberrevolutie. Straten en pleinen werden versierd met ontwerpen van
enorme afmetingen en duizenden mensen waren betrokken bij de grootse en
symbolische opvoering van recente historische gebeurtenissen. Behalve de
heruitvoering van de bestorming van het Winterpaleis werden er grootse festivals
georganiseerd. De theaterdirekteur, Vsevolod
Meyerhold, bedacht reusachtige modellen van steden uit het verleden en
voor de toekomst naar ontwerpen van de constructivisten Alexander Vesnin
en Ljubov Popova voor de viering van 'Strijd en Overwinning', die hij voor
het congres van de Derde Internationale had voorbereid.
In deze schouwspelen hanteerde de regisseur enorme drommen soldaten en burgers. Zijn eerste massale spektakel was 'Blokkade van Rusland', dat in juni 1920 werd uitgevoerd. Hierbij gebruikte hij Petrograd (de nieuwe naam voor St. Petersburg, dat enige jaren later nogmaals werd omgedoopt tot Leningrad) als toneeldekor, waarin hij ook van een slagschip gebruik maakte, zijn eigen groep spelers de individuele rollen liet spelen en een groot aantal soldaten van het rode leger als koor liet optreden. Een van de grootste massaspektakels was 'Naar de Wereldcommune' in juli 1920 waar 4000 soldaten en matrozen aan meededen, waarvoor vuurtorens waren opgesteld aan de rivier de Neva in Petrograd in combinatie met lichten, sirenes, geschut van losse flodders, banieren en vlaggen. |
|
|
Spektaculaire massastukken |
|
| Zulke
spektaculaire massastukken waren propaganda-oefeningen, waarin veel
elementen zijn toegepast, die al te signaleren zijn in het werk van
Majakovsky, Tatlin en de constructivisten rond Rodchenko. Die algemene
trend in de kunst om de voorstelling te laten varen ten gunste van het
weergeven van feiten, waarin constructie, het werken met fysieke of
feitelijke materialen steeds meer in de plaats kwam van compositie en
voorliefde voor esthetiek, vond op het sociale vlak zo een gelijkwaardige
vorm, waarin duizenden toeschouwers tot deelnemers konden worden.
|
|
|
Biomechanische oefeningen, 1922
Theatre 232 Movement Project based on
Biomechanics; Technique created by Vsevolod Meyerhold. Biomechanica werd als term door Meyerhold gebruikt om een systeem van gecontroleerde beweging op het toneel te beschrijven, waarin het lichaam van de speler eerder als materiaal werd gezien dan als een expressief middel. In plaats van pathetische gebaren kwam er een atletisch optreden op het toneel dat begon te lijken op een circusarena of een music-hall. Meyerhold liet het toneel liever agressief leeg dan de illusie van tijd en ruimte te scheppen; hij gebruikte geen voetlichten en voorzag slechts in een minimaal dekor, dat vaak als een akrobatisch toestel dienst deed. |
|
|
The Russian theatre director, Meyerhold devised an acting technique called biomechanics. Using actors this film attempts to recreate his ideas in the context of Russian Theatre of the 1920s. The film is extracts from a larger film about Meyerhold (50 Muinutes) which can be found at Amazon or see www.CustomFlix.com/224153 for details about how to buy this film and others from Copernicus Films or see site www.copernicusfilms.narod.ru |
|
|
Schilders en beeldhouwers, wier werk een minder publiekgericht karakter had dan het werk van theater- of filmregisseurs of architecten, pasten hun werk zoveel mogelijk aan bij de publiekgerichte media. In dit opzicht was de in Rusland traditionele band tussen schilders en theater van vitaal belang. Alle centrale figuren van het constructivisme werkten in het theater. De kinetische vondsten, die Popova construeerde voor Meyerholds opvoering van een tragische klucht en Stepanova's dekors voor een satire met glijbanen, hellingen en valluiken vormden een perfecte sculpturale tegenhanger van Meyerholds atletische biomechanica. De dekors kregen de vorm van gymnastiektoestellen. Popova's dekor verwijst naar een windmolen in de tekst van het toneelstuk zonder dat zij het publiek de geringste kans geeft te vergeten dat zij in feite in een theater zitten en niet in de buurt van een windmolen. De wieken en zeilen - één met letters van de naam van de toneelschrijver - draaien rond volgens de loop van het verhaal, snel op spannende momenten en vertraagd bij andere. Stepanova's dekor heeft in elkaar klappende bankjes en andere circusattributen. Wat betreft de constructie doet zij geen poging om de kant van het constructivistisch materiaalonderzoek uit te gaan. 01-29-2010 last update CKV-2 |
