Richard Smith (1931 -): (v.I.n.r en van boven naar onder) a: "Longcross" (195 x 170 cm), 1972; b: "Maczone" (136 x 110 cm), 1972; c: "Early Reply" (136 x 297 cm), 1972, Engeland.

Materiaal en techniek: acrylverf op linnen canvas, metalen strips, banden, plakbanden touw.

Smith blijft, ondanks alle invloeden en kontakten (Londen, New York), een tamelijk teruggetrokken kunstenaar met eigen filosofieën over schilderkunst en het schilderen. Ook hij onderzoekt (als vele andere kunstenaars) in de jaren zestig de grenzen van de schilderkunst (steeds grotere formaten, loskomen van de muur, bevrijden uit de rechthoek enz.).

Dit zoeken loopt bij veel kunstenaars uit op het volledig loslaten van de schilderkunst (vgl. Tuttle, Judd, Flavin). Smith daarentegen blijft schilder; hij concentreert zich op het oppervlak, de huid van het schilderij. Niet langer staat de geschilderde illusie van ruimte centraal, maar de daadwerkelijke ruimte door omvouwen, omklappen en buigen. Hij vervangt de relatief zware houten spieramen door het veel lichtere metaal in de vorm van buigzame dunne strips (± 1970).

Nu hij niet langer vastzit aan het raamwerk, verdwijnt in de loop van de jaren zeventig het opgespannen karakter en verschijnen er nieuwe elementen in zijn werk. De hier getoonde voorbeelden laten het begin van deze ontwikkeling zien.

Draden en banden werden op of door het canvas gestikt en/of gevlochten. De strips van metaal zijn niet alleen functioneel, maar werken als lijnen. De draden en banden zijn niet alleen een logische ophanging, maar ook lijn en,,penseelstreek''. Door in zeer terughoudende kleuren over dit alles heen te schilderen, ontstaat een nieuwe eenheid, die kenmerkend is voor de vormgeving van Smith.