Magdalena Abakanowicz: uit "Cycles des Altérations" (1974 - 1978):"Beelden van de menselijke structuur" (150 x 600 cm), 1974 - 1975, Polen. (Getoond op de 7e Biennale van Lausanne in 1975.)

Materiaal: jute zakken, vlasvezel en bindtouw;

technieken: mouleren, stikken, wikkelen, naaien en lijmen.

Op de 7e Biennale riep dit werk nogal wat kommentaren op, van uiterst negatief tot zeer positief.

Inderdaad schijnt op het eerste gezicht dit werk nogal drastisch te breken met haar ontwikkeling vanaf 1969 (112,113), zowel wat betreft de maat, de vorm en de techniek, als wat betreft de inhoud en de sfeer. Het nieuwe werk is figuratief, intiem en kleinschalig meteen werkwijze die als hetware de binnenkant naar buiten laat komen. Materialen en technieken worden tot een zeer persoonlijkgereedschap en weten een vormenwereld op te roepen, die doet denken aan menselijke resten. Schalen met de menselijke huidtextuur als microweefsel.

Door groepen van deze elementen in de ruimte te plaatsen ontstaat er opnieuw een environment, een textielsituatie.

Het gaat (net als in haar vroegere werk) om massa en ruimte, niet langer overweldigend in maat, maar besloten van sfeer en gericht op een nieuwe inhoud. Op deze wijze is de cirkel voor Abakanowicz gesloten, is zij "terug bij af". Haar thema is nu de mens als centraal onderdeel van de natuur, tegenovergesteld aan de door deze mens gecreëerde, en dus kunstmatige, wereld. Haar mentaliteit van werken heeft te maken met zowel de grensvervaging (hoofdstuk 8, 130 t/m 141) en de daardoor op gang gebrachte wisselwerking, als met de tendenzen van het nieuwe"IK-tijdperk". Deze twee polen zijn zowel bepalend ais tegelijkertijd karakteristiek voor de ontwikkeling van Abakanowicz.

Eigendom van de kunstenaar.