Sheila Hicks. "Ontknoping" (640 x 600 x 450 cm, detail), 1977. (Tentoongesteld op de 8de Biennale van Lausanne in 1977).

Vormgeving, rnateriaalen techniek: tonnen, voor deze gelegenheid van ziekenhuizen in Lausanne geleend, linnengoed hangen in enorme stapels tegen elkaar aan.

Een grote, in ruiten doorgestopte lap (ongebleekt laken) filtert het licht van de raampartij en werpt een diffuus, onwerkelijk licht op de deels grillige, deels keurige stapels. De kleuren variëren van wit naar beige-bruin.

De algemene verbijstering over dit werk ("wat heeft dit nu nog met textielkunst te maken?") kan beantwoord worden met een tegenvraag: "Wat is er meer textiel voor de Westerse mens dan zijn linnenkast met de keurig gestreken, gevouwen en gestapelde lakens, slopen en theedoeken? Wat is er meer textiel als het met persoonlijke zorg herstelde linnengoed? Wat staat er dichter bij de mens dan zijn lijfgoed?"

De mentaliteit van het dagelijks omgaan en handelen met alledaagse textiel staat centraal. Niet de glamour, maar de essentie wordt zichtbaar gemaakt; de essentie van gebruik, slijtage, reparatie en hernieuwd gebruik.

De taal die uit dit werk spreekt is een volslagen andere dan de taal van de rijke zijde-omwikkelingen en monumentale vlechtsels van haar werk voordien (vgl. 108, 109, 124,125).

Vanaf 1974/'75 raakt Hicks gefascineerd door de gebruikswaarde van textiel (lakens, wollen onderdekens, huishoud-, lijf- en linnengoed in het algemeen).

Eigendom van de kunstenaar.