Nathalie Sarraute Frans schrijfster van Russische afkomst. De jeugd van Sarraute speelt zich af in Parijs, waar zij vanaf haar tweede jaar bij haar moeder woont; in Ivanovo, haar geboortestad in Rus- land, waar zij twee maanden per jaar bij haar vader doorbrengt, in Petersburg, opnieuw bij haar moeder, tot zij op haar achtste ten slotte definitief bij haar vader in Parijs gaat wonen. Naast het heen en weer getrokken worden tussen gescheiden ouders, wordt het gevoel van isolement, van ontworteling versterkt door een leven tussen vreemden in een steeds andere omgeving. Nergens een thuis, het wordt haar genadeloos onder de neus gewreven.
Zij kan worrden beschouwd als een van de grondleggers van de literaire beweging Nouveau Roman. In haar romans komen geen actie, dramatische situaties of psychologische conflicten voor. Zij laat haar personages aan het woord zonder dat ze een duidelijk omlijnde individualiteit hebben, ze hebben vaak niet eens een naam. In 1982 ontving ze de Grand Prix Nationale voor haar hele oeuvre.

Leesfragment 1: Kindertijd

Leesfragment 2: Het gebruik van het woord

 

Nathalie Sarraute, Het gebruik van het woord   
Oorspronkelijke titel: L'usage de la parole (Parijs: Gallimard 1980)
Vertaling: Ruth Weber, m.m.v. Rosa Pollé
Amsterdam: Hölderlin 1984
ISBN 90 71044 00 0

 

 

 "Wat gebeurt er? Wat is er? – Hier... iets... – Maar wat? – O, ik weet het niet... het leek wel een schaduw, een lichte barst... – Hoe noemt u dat? – ik weet geen enkel, ik vind geen enkel woord om het te beschrijven. – Geen enkel woord? Maar u weet toch heel goed dat hier niets een aanspraak kan maken op een bestaan zolang het geen naam gekregen heeft... – Ja, ja, ik zoek... kan men spreken van... Nee, wat een dwaasheid... is het?... ik durf niet, ik kan niet... niet die naam, niet dàt woord... – Natuurlijk, niet dàt woord, onmogelijk, zolang ik er ben..." (pp. 73-74)