 |
|
Jost Göbel voor de wedstrijd Nederland - België (uitslag
4-2), gespeeld te Amsterdam op 26 april 1914. Foto: Nationaal Archief, Den Haag
|
 |
| Göbel rookte niet en dronk geen alcohol. Foto genomen bij de wedstrijd Nederland - Engeland (uitslag 0-1), gespeeld te Amsterdam op 17 april 1911. Collectie Nationaal Archief, Den Haag |
Deze aandacht had hij onder meer te danken aan zijn voor die tijd spectaculaire manier van keepen. Voorheen schopte of stompte een doelman de ballen weg. De lenige Göbel had zich toegelegd op het vangen en oppakken van de bal. Veel mensen vonden dit in die tijd zeer merkwaardig. Ook was hij de eerste doelman in Nederland die ballen al vallend van de voeten van aanvallers plukte. Deze techniek had hij geleerd van de Engelse trainer Warburton bij de Utrechtse club Hercules.
Just Göbel debuteerde als 16-jarige bij de Arnhemse voetbalclub Vitesse. In 1910 maakte hij bij het eerste elftal van deze club zijn opwachting onder de lat. Een jaar daarvoor had hij al gedebuteerd in het Oostelijke Elftal en maakte daarbij direct grote indruk. Hierdoor werd hij scherp in de gaten gehouden. Toen Reinier Beeuwkes, de vaste doelman van het Nederlands elftal, naar Indië vertrok, werd Göbel als zijn vervanger gekozen.
Op 19 maart 1911 speelde hij zijn eerste wedstrijd voor het Nederland elftal. In zijn carričre als international -die liep tot en met 1920 - speelde hij 22 interlands. Het zouden er zeker meer zijn geweest als zijn loopbaan niet was onderbroken door de Eerste Wereldoorlog en zijn studie medicijnen. Tijdens deze studie liep hij een oogverwonding op in het laboratorium. Sindsdien stond hij regelmatig met een bril in het doel, wat hem veel overlast opleverde. Dit was naast zijn werk de reden dat hij zijn carričre vroegtijdig beëindigde.
Just Göbel was een echte sportman. Hij leefde voor zijn sport en trainde ook gericht, iets wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Hij rookte niet en was geheelonthouder.
De bescheiden Göbel vond alle eer vaak maar overdreven. Hij voelde zich erg opgelaten als hij na een wedstrijd weer eens op de schouders van het veld werd gedragen. Het ging zelfs zo ver dat hij een toneelbaard kocht, omdat steeds meer voetbalsupporters hem op straat herkenden! Interviews heeft hij tijdens en na zijn carričre zelden gegeven.
René Janssen
