Of het nu gaat om de kuitenbijters die zich bij voorkeur onder bed verschuilen, de vuurspuwende draken hoog in de bergen of de eigentijdse engerds die van andere planeten komen. Steeds willen er helden of gekken - of allebei tegelijk - tegen ze ten strijde trekken. Natuurlijk is dat andersom ook het geval maar dat kun je de monsters niet verwijten. Het aanjagen van schrik dan wel het bezorgen van de kriebels is immers hun belangrijkste functie. Een monster dat geen angst genereert is zeg maar een monster zonder waarde.
Tot voor kort leefden monsters en hun companen is het mooiste en veiligste reservaat dat er bestaat: de menselijke fantasie. Het is een gebied waar goed en kwaad veilig om de macht kunnen strijden zonder dat er echt slachtoffers vallen of dat er ooit een onomstotelijke winnaar uit de bus komt. Dat leefgebied heeft sinds een aantal jaren concurrentie gekregen van een heus reservaat waar de monsters werkelijk leven: de virtuele wereld. Zo is er op internet bijvoorbeeld de site Neopets.com waar de bezoeker een eigentijds huisdier kan maken. Met enge, buitenaardse of lieve fabelachtige trekjes. De Neopet woont als het ware op de site en kan daar dan verzorgd worden. Of er kan mee gespeeld worden. Een digitaal knuffelbeest dus. Ideaal voor kleinbehuisden of mensen die kampen met een teveel aan tijd. Het betere monsterwerk wordt echter al jaren geleverd op de site van Technosphere. Daar wonen de monsters met elkaar in een grote virtuele wereld waar ze rond trekken en elkaar tegen het lijf lopen. Dat laatste kan allerlei gevolgen hebben. Als de monsters elkaar bijvoorbeeld aantrekkelijk vinden is de kans groot dat ze paren. Als eigenaar van een of meerdere monsters word je over die verwikkelingen tot in detail op de hoogte gehouden via e-mail. Je krijgt dan bericht dat je monster zwanger is.
Dat is nog leuk. Maar Technosphere is een monsterlijke wereld en daarom hebben de duivelse scheppers de wezens verdeeld in herbivoren en carnivoren. Als zo'n laatste een planteneter tegenkomt is de kennismaking meestal even kortstondig als heftig. De eigenaar van de planteneter krijgt het droeve bericht dat zijn Technocreature is overleden. Ik ken iemand die na zo'n bericht een halve dag van slag was. Ze had al maanden de ontwikkeling van haar eigen monstertje gevolgd en hap-slik weg was hij plots. Het voelde alsof ze echt iets was kwijtgeraakt, een soort mini-rouw. De monsters van Technosphere bestaan dan ook echt, ze zien er dan heel bijzonder uit, met mooie kleuren en indrukwekkende ledematen. Er zijn zelfs filmpjes te zien van hoe ze zich voortbewegen. En dankzij kunstmatige intelligentie beschikken ze over een eigen wil.
Technosphere is geen kleine wereld. Er hebben in totaal al meer dan drie miljoen monstertjes geleefd. De meesten zijn echter opgepeuzeld door hun medebewoners of van honger en ziekte omgekomen. Er zijn er nu nog zo'n 195.000 over. Het systeem zelf lijkt al maanden niet meer onderhouden te zijn. De laatste nieuwsmelding dateert van bijna twee jaar geleden. Stiekem stel ik me voor dat het project vergeten wordt en de computer eindeloos door blijft draaien zonder dat er nog iemand acht op slaat. Dat de wereld van technosphere groter en groter wordt en de monsters steeds verder evolueren, tot steeds grotere, slimmere wezens die op een dag ontdekken hoe ze van internet kunnen ontsnappen. Onder je bureau bijten ze dan stiekem in je kuiten. Terwijl ik dit schrijf, trek ik onwillekeurig mijn benen op. Technosphere is echter dan het lijkt. Zoals elk goed monster.
Francisco van Jole
