Uit het dagboek van Frederik van Eeden
Maandag 23 september 1918. Eigenaardig stormachtig weer, weinig of geen reegen, hooge cirrhuswolken en verrafelde cumuli. Koud en guur. Gister was het nog zonnig en wij maakten een tochtje met de jongens en Jetje Ehrenfeld, naar Muiden, het Muiderslot, Muiderberg.
Ik ben wel niet meer zoo vrij en rustig als vroeger. Ik ben telkens bang voor allerlei, voor storm en reegen, voor te laat koomen, of de jongens te moe maken. Blij als ik weer digter bij huis ben. Ook bang voor ongelukken. Vroeger wist ik daar niets van. Maar ik geniet het samenzijn met de kinderen veel meer dan vroeger. En Hugo zegt dan: "Wij genieten het ook!" Ze zijn altijd eeven lief en vroolijk op zulk een tochtje en wij hebben veel plezier samen. Evert is de botanicus en zoöloog, ook geoloog, hij verzamelt steenen, rupsen, slakken en dieren en planten. Ditmaal deed een groote bruine slak de reis mee. Hugo is de geograaf en historicus, die weet hoe de treinen loepen en waar de kusten van de Zuiderzee zijn. Op den dijk genooten we van wind en zonlicht. We zagen het rare vervallen badplaatsje Muiderberg, en hoorden de echo, die altijd nog bestaat, maar weinig meer in aanzien - of aanhooren is. Een oude man van 87 jaar zei het bekende versje op.
Frederik van Eeden
Frederik van Eeden (1860-1932) is een belangrijk schrijver uit het eind van de 19de en begin van de 20ste eeuw. Een van zijn meest bekende werken is De kleine Johannes uit 1887. Tussen de jaren 1878 en 1913 hield hij ook een dagboek bij.
Uit het dagboek van Frederik van Eeden / samengesteld en toegelicht door dr. H. W. van Tricht (Den Haag, Martinus Nijhoff, 1982) p. 296. ISBN 9024790468 |
