Het ontrouwe meisje van het gebroken slot
Het is al eeuwen geleden dat een jonge edelman, die uit zijn land moest vluchten, onderdak vond in een herberg in Grubbenvorst. De jonge ridder werd verliefd op de dochter van de kastelein, een beeldschoon meisje. Overal zag men hen samen. Ze zwoeren elkaar eeuwige trouw. Op zekere nacht, toen de jonge ridder de slaap niet kon vatten, besloot hij een wandeling te gaan maken. Hij kwam bij het Gebroken Slot, waar hij stond te dromen over zijn geliefde. Plotseling hoorde hij een stem vanuit een bootje. Het was de stem van het meisje dat hij had uitverkoren die tegen iemand zei: `Meen niet dat mijn hart aan deze vreemdeling toebehoort. Je weet dat ik slechts jou bemin.' De jonge ridder snelde naar haar toe, maar werd door haar minnaar vermoord. Stervend riep hij haar nog toe: `Wee, drievoudig wee! Gij zult geen rust meer vinden op deze aarde en ook nog na je dood zul je altijd aan deze ruïne gekluisterd blijven.' Het ontrouwe meisje stierf drie dagen later aan hevige koortsen. Nu dwaalt zij rond op het Gebroken Slot, wenend om haar ontrouw.
De witte vrouw van het gebroken slot
Over de brokkelige muren van het stukgeschoten kasteel bij Grubbenvorst zweeft nu een `witte' vrouw rond, een vrouw die altijd een wit lijkkleed draagt, want eens zou zij ervoor hebben gezorgd dat iemand op het Gebroken Slot werd vermoord.
Op de ruïne is het enige wat men van haar kan vinden een klein wit pijpje waarmee zij rookt. Alleen 's nachts kan men het spook ontmoeten.
Het moet op zekere nacht gebeurd zijn dat een boer, die gezellig had zitten kletsen bij de buren, opstapte. Zijn buurvrouw waarschuwde hem dat hij niet langs de ruïne moest lopen. `Ik ben voor geen tienduizend witte wijven bang, als ge dat soms bedoelt,' zei de boer. En hij vertrok. Hij draaide zich nog eens om en riep lachend: `Ik zal nog even met dat spook gaan dansen.' Angstig keken de buren hem na.
Intussen wandelde de boer op zijn gemak naar huis. Toen hij in de buurt van de ruïne van het Gebroken Slot kwam, voelde hij zijn hart toch wat sneller kloppen. Het was er akelig stil. Plotseling zag hij een witte verschijning op de oude muren van het kasteel. De `witte dame' kwam recht op hem af, greep hem plotsklaps vast en draaide met hem in het rond, zonder ook maar iets te zeggen.
De boer schrok zich een ongeluk. Hij moest dansen met de witte vrouw, of hij wilde of niet. Het werd een vreselijke dans, want de volgende dag vond zijn buurman hem dood bij de ruïne. Er lag alleen maar een klein wit pijpje naast hem.
Sindsdien zal niemand het 's avonds of 's nachts in zijn hoofd halen langs de ruïne van het Gebroken Slot te lopen...
Anton van Oirschot
Bezoekersinformatie
De ruine is te vinden bij de Venloseweg 71 aan de Maas en Everlose beek, niet toegankelijk.
