 |
Pierre Cuypers
Rijksmuseum met tuin
Rijksmuseum, Amsterdam |
Naast het Rijksmuseum ontwierp Cuypers de omliggende tuinen. Hij wilde deze inrichten als een buitenmuseum met beelden en fragmenten van oude Nederlandse gebouwen, waaronder de Bergpoort uit Deventer (1619) en de Heerenpoort uit Groningen (1621). Het publiek had vanuit de tuinen een mooi uitzicht op het museum en kreeg tevens een voorproefje van wat er daarbinnen te zien was. Ze waren strikt symmetrisch en moesten het monumentale karakter van het Rijksmuseum versterken. De tuinen werden van de publieke weg afgesloten met een ijzeren hek van een kilometer lang. Ieder deel kreeg een eigen karakter, dat verwees naar een bepaalde stijlperiode. Het westelijk en oostelijk deel was in renaissancestijl, het zuidelijke in Frans-classicistische stijl en het zuidoostelijke deel was een landschappelijk ontwerp. De voortuinen aan de Stadhouderskade kregen een eenvoudige geometrische vorm.
In april 1885 begon de aanleg van de tuinen, die pas in 1916 gereed was. Omdat het onderhoud van de tuinen in de loop der jaren te wensen overliet, moest in de jaren '60 een restauratieplan worden opgesteld. In 1953 werd bijvoorbeeld het verdorde doolhof verwijderd. Een tuincommisse, opgericht in 1976, waakt tegenwoordig over de kwaliteit en adviseert de directie. In 1995 werd de tuin bij de Philipsvleugel gerenoveerd. Bij het ontwerp hiervoor hield tuinarchitect Jan Boon rekening met het oorspronkelijke concept van Cuypers. Hij ontwierp een Japanse tuin met een vierkante vijver en grind en legde hiermee een relatie met de collectie Aziatische kunst in het museum.
