School van Barbizon

Willem Witsen Pakhuizen aan de Amsterdamse gracht Ca. 1911 Rijksmuseum, Amsterdam

De vernieuwingen die de leden van de Haagse School in hun werk toepasten, waren ingezet door de schilders van de School van Barbizon. Het Franse dorpje Barbizon lag aan de rand van het bos van Fontainebleau. In de 19de eeuw ontstond hier een kunstenaarskolonie, waar vooral tussen 1830 en 1860 veel landschapschilders verbleven. Voorbeelden zijn Jean François Millet, Théodore Rousseau, Charles François Daubigny en Jules Dupré. 

In hun manier van werken, was een aantal dingen belangrijk. Ten eerste schilderden de kunstenaars zoveel mogelijk en plein air, in de open lucht, en ten tweede probeerden ze de natuur zo goed mogelijk vast te leggen. Hierbij waren zowel de sfeer van het moment en de emoties die een landschap opriep belangrijker dan een nauwkeurige weergave van de werkelijkheid. 

Een aantal Nederlandse kunstenaars trok naar Barbizon om daar te gaan werken. Rond 1855 kwam in Oosterbeek op de Veluwe een groep jonge schilders bij elkaar, onder wie Gerard Bilders, Anton Mauve, Paul Gabriël, Willem Roelofs. Zij worden de voorlopers van Haagse School genoemd. Ze werkten net als hun Franse collega's, en later ook de Haagse School, zoveel mogelijk in de vrije natuur. De weergave van het licht en de sfeer van een landschap was daarbij het belangrijkst.