Het kan gebeuren dat je ergens in het Stedelijk Museum ineens midden in een kroeg terechtkomt, The Original Beanery genaamd. Er klinkt muziek, glasgerinkel en geroezemoes van stemmen. Binnen hangen wat mensen aan een bar, een meisje met lang blond haar en een gestreept truitje aan en een man. Mensen? Ze hebben wel gewone kleren aan maar op de plaats van hun gezicht zit een klok.
 |
| Edward Kienholz, The Beanery, 1965, collectie Stedelijk Museum |
De oorspronkelijke Beanery
Edward Kienholz (1927) heeft dit werk gemaakt naar een bestaand café in Los Angeles dat ook The Original Beanery heet (bean betekent boon en beanery eethuis). In de Beanery van Kienholz hangen nog een paar foto's van de echte Beanery. Deze bevindt zich in een buurt van Los Angeles waar veel galeries zijn. Het was mede daardoor een trefpunt van kunstenaars. Vanaf 1953 kwam Kienholz, die toen vlakbij woonde, er regelmatig. Na een paar jaar besloot hij dat hij deze kroeg na wilde maken.
Objecten
Voor de Beanery wilde Kienholz zo veel mogelijk authentieke stukken gebruiken. Van Barney heeft hij verschillende objecten gekregen of overgenomen zoals een oude telefoon die vervangen moest worden. Verder komen het naambord, de klapdeurtjes, de luifel, de bekraste tafeltjes en nog veel meer uit de originele Beanery. Wat hij niet kon overnemen, zoals het plafond, maakte hij zo echt mogelijk na. Wel werd de Beanery daarbij tot 2/3 van de ware grootte teruggebracht.
Toen Kienholz zijn Beanery af had, werd deze vlak bij de echte tentoongesteld. De stamgasten kwamen natuurlijk kijken en er werd gezegd dat het werk van Kienholz bijna echter was dan de Beanery zelf. De Beanery van Kienholz is door de verkleining, de keuze van de rekwisieten en de manier waarop alles bij elkaar is gebracht meer geconcentreerd.
Tijd en dood
Kranten liggen bij de ingang van de kroeg in een krantenautomaat. Binnen zit een barkeeper de krant te lezen. Deze figuur is een portret van Barney, de toenmalige eigenaar van de kroeg. Hij is de enige met een gewoon gezicht, bij de andere figuren zit er een klok. Een duidelijke verwijzing naar de tijd. Overigens suggereren de wijzers, die bij iedereen op tien over tien staan, wenkbrauwen. De bruine kleuren in het café roepen het idee op van ouderdom, van iets dat in verval is.
Tijd is voor Kienholz de ruimte die iedereen heeft tot aan de dood. Over de Beanery zei hij eens: 'Het hele ding symboliseert het verloop van de echte tijd (gesymboliseerd door een krant) naar de surrealistische tijd in de bar waar mensen hun tijd verspillen, de tijd doden, de tijd vergeten en de tijd negeren.'
Luchtje volgens recept
De menselijke figuren in het café zijn naar levende modellen gevormd. Een model werd met paraffine ingesmeerd en bedekt met verbandgaas dat in gips gedrenkt was. Doordat de laag dun werd aangebracht bleef de vorm goed zichtbaar. Hard geworden werd hij voorzichtig losgeknipt en van een frame en vulling voorzien (dezelfde techniek gebruikt men bijvoorbeeld ook bij het vervaardigen van een dodenmasker).
Het geluid dat in de Beanery te horen is, heeft Kienholz in de oorspronkelijke Beanery opgenomen. In de Beanery hangt een vreemde lucht. Deze geur wordt veroorzaakt door een ventilator die het luchtje verspreidt, gemaakt volgens een speciaal recept. Met het overhalen van één handle kunnen licht, geluid en geur ingeschakeld worden en komt de Beanery tot 'leven'.
