51.    Richard Artschwager (Washington 1923) Stoel, 1966 formica, 151 x 46 x 77, Londen, Saatchi coll.

Richard Artschwager houdt zich bezig met suggestie en werkelijkheid in de waarneming. Het beeld 'Chair' heeft als titel stoel en suggereert een meubel waarop gezeten kan worden. Het is geen stoel want de maten maken een normaal gebruik als stoel onmogelijk. De gesloten vorm van twee tegen elkaar geplaatste rechte blokken is bekleed met een vergroot patroon van gevlamd notenhout. De elkaar tegensprekende verhoudingen benadrukken het feit dat het hier om een kunstwerk gaat; aan de andere kant is het vrijwel onmogelijk om aan de suggestie 'zetel' te ontkomen. Door zijn benaming dwingt Artschwager die suggestie af.

52. Richard Artschwager (Washington 1923) Tafel met rose tafelkleed, 1964 formica op hout, 64 x 112 x 112, Londen, Saatchi coll.

De geslotenheid van het blok waar de titel een open vorm doet verwachten, veroorzaakt ook hier desoriëntatie bij de beschouwer.

Aanbiedingstekst p. 59‑60 Bronnenbundel p. 144‑147

53.   Jeff Koons (Jork PA 1955) Ushering in banality, 1988 hout, 93 x 150 x 80, Amsterdam, Stedelijk Museum

'Hoe kan men de onweerstaanbare aantrekkingskracht van kitsch verklaren?' (Clement Greenberg) Wat kunstenaars als Koons eind jaren '80 in New York maken, is door het inhaken op een bekend en populair beeldreservoir op zichzelf veel simpeler dan de filosofie die er aan ten grondslag ligt. De mate van 'nog nooit vertoond' zijn, de durf om op de rand van kitsch te balanceren en het commerciële succes lijken de waarde van de kunst te bepalen.

Aanbiedingstekst p. 60‑62 Bronnenbundel p. 148‑153

54. Haim Steinbach (Israel 1944) Ultra red nr 1, 1986 gemengde techniek, 152 x 272 x 48, Parijs, Coll. Sonnabend

op de in drie ongelijke hoogtes verdeelde schap staan twee pagode~achtig opgestapelde torens van knalrode pannen, vier amberkleurige kerosine lampen en in het midden drie groepjes van steeds twee digitale wekkers met lichtgevende rode cijfers. De keuze van Steinbach wordt naar zijn zeggen bepaald door zijn waardering voor ontwerp, kleur en functie van de voorwerpen. Er kleven zekere risico's aan de 'etalerende' werkwijze van Steinbach. Nieuwe eigenaren kunnen zo gauw een werk het atelier uit is, de authenticiteit van het werk aantasten door eenvoudig met de componenten te schuiven of onderdelen te wijzigen. ook is het al voorgekomen dat een klant zeggenschap wilde hebben over de samenstelling door voor zijn familiestukken een plaats op de schap te eisen. Met andere woorden: waar hecht de kunstenaar eigenlijk zijn naam aan? De waarde wordt voor een deel meebepaald door wat er op de plank staat en Steinbach kiest steeds kostbaarder objecten zoals de antieke potten uit het Middenoosten in zijn 'Jugs and mugs nr 2'.

Aanbiedingstekst p. 62‑63 Bronnenbundel p. 153‑155