Mensen houden van elkaar. Niet altijd natuurlijk en zeker ook niet van iedereen. Met uitzondering van kluizenaars en heremieten die in hun dooie uppie leven, hebben we allemaal wel sociale banden.
Vrienden laten soms vooral aan de buitenkant zien dat ze bij elkaar horen. Het kiezen van de juiste kleding, het bijpassende kapsel of net de goeie 'vette' schoenen is dan van het grootste belang. Dat zijn de kenmerken die bij het vriendengroepje horen.
Maar vaak is het allemaal wat subtieler en zie je het toch direct: die twee horen bij elkaar. Ze hebben wat. De manier waarop ze naar elkaar kijken, hoe ze met elkaar omgaan, spreekt dan boekdelen. Ze hebben voor elkaar gekozen. Echte vrienden!
Een bijzondere plek is weggelegd voor familie. Nooit heb je er voor gekozen, vanaf dag één waren ze er gewoon. Je leeft met ze en groeit er tussen op. Ze geven je houvast en verzorging en zijn de brug naar je wieg en je roots. Die bloedband zorgt er soms ook voor dat je opgezadeld wordt met het markante wipneusje van oma of de ferme kin van pa, zodat ook aan de buitenkant nog eens te zien is bij wie je hoort. Familie is iets bijzonders. Je leeft, lacht en huilt met ze . En als het afscheid daar is, huil je ook nog eens om ze.
Ook al heb je nooit voor ze gekozen, met weinig anderen heb je zo'n sterke levenslange band. Maar een enkele keer kan een incident grote gevolgen hebben en is de breuk definitief. Een gezellig familiekiekje is er dan niet meer bij. Ik vraag me af wat het verhaal is achter de vrouw op de tweede rij, tweede van rechts. Van je familie moet je het maar hebben!
Pieter de Dreu
